ماده 1 ـ

فوق‌العاده روزانه در داخل کشور به مستخدميني که جهت انجام وظيفه‌اي موقت به خارج از محل خدمت خود اعزام مي شوند و جهت انجام اين وظيفه ناچار به توقف شبانه هستند تا 15000 ريال مجموع حقوق و مزاياي مستمر آنان به ماخذ 25/1 و نسبت به مازاد آن به ماخذ 40/1 پرداخت مي‌شود به شرط آنکه از سيصد و پنجاه ريال کمتر و از يکهزار و پانصد ريال بيشتر نشود.
اين فوق‌العاده مطلقا جنبه استمرار ندارد و در هرمورد بايد براي مستخدم حکم ماموريت جداگانه صادر شود و در حکم ماموريت موضوع و محل دقيقا ذکر گردد و در موارد ‌الزامي که اعزام مستخدم قبل از صدور حکم صورت گيرد حکم بايد متعاقبا صادر شود و در حکم علت تاخير صدور تصريع شود. درباره قضاوت پزشکان و کارمندان اداري که براي تحقيق محلي و کشف جرائم و معاينه مقتولين و مصدومين به مسافرت مي روند صدور ابلاغ خاص لزومي ندارد و فوق‌العاده و هزينه سفر و ساير مزاياي آنان به گواهي رئيس مربوط قابل پرداخت خواهد بود.
مدت اينگونه ماموريتها درمورد هر مستخدم از ششماه دريکسال تقويمي اعم از متوالي يا متناوب متجاوز نخواهد بود و به حکم ضرورت م‌مکن است تا نه ماه با اجازه شخص وزير يا شخص رئيس موسسه مربوط تمديد شود.