قسمت اول ـ تعاريف و اصطلاحات

الف ـ در اين آئين نامه مايع قابل اشتعال به مايعاتي اطلاق مي‌شود كه نقطه اشتعال آنها از صددرجه سانتيگراد (212 درجه فارنهايت) كمتر باشد .
ب ـ مايعاتي كه نقطه اشتعال آنها از 100 درجه سانتيگراد بيشتر باشد مايع غير قابل اشتعال ناميده مي‌شود .
ج ـ «مخزن روي زميني» به مخازني اطلاق مي‌شود كه هيچ قسمت از آن از سطح زمين طبيعي پائين تر نباشد .
د ـ «مخزن مدفون» به مخازني اطلاق مي‌شود كه كاملاً در زمين مدفون شده و سقف آن با قشري به ضخامت حداقل 60 سانتيمتر از خاك مستور شده باشد .
هـ ـ «مخزن نيمه مدفون» به مخازني اطلاق مي‌شود كه كليه يا قسمتي از آن در داخل زمين قرار گيرد و در صورتيكه كليه مخزن درون خاك باشد قشر خاك روي سقف مخزن كمتر از 60 سانتيمتر باشد .
و ـ «فيبر» اصطلاحاً عبارت از الياف مقاومي است كه داراي ريشه‌معدني نباتي و يا حيواني باشد .
ز ـ «گرد و غبار» به ذرات جامدي اطلاق مي‌شود كه مي‌تواند به اطراف پراكنده شود و يا در هوا معلق بماند و منشاء توليد اين ذرات نتيجه عمليات گوناگون از قبيل كوبيدن ـ قطع كردن ـ الك كردن ـ سائيدن ـ انفجار يا از هم پاشيدن مواد آلي و غيرآلي مثل ذغال سنگ ـ فلزات و املاح آنها و همچنين حبوبات ـ غلات ـ چوب و غيره است .
ح ـ «دود» به ذرات جامد معلق اطلاق مي‌شود كه در اثر تراكم گازها و يا تبخير فلزات در حال ذوب و يا احتراق ناقص سوخت ها و مواد آلي ديگر به وجود بيايد و يا مواد اوليه آنها متفاوت مي‌باشد .
ط ـ «گاز» به ذراتي اطلاق مي‌شود كه مانند هوا شكل و حجم ثابتي نداشته ليكن استعداد گسترش غيرمحدود دارد و ممكن است آن را به وسيله ازدياد فشار و يا كاهش حرارت به صورت مايع و يا جامد درآورد.
ي ـ «مه» به قطرات مايع معلقي اطلاق مي‌شود كه به وسيله تراكم از حالت گازي به حالت مايع يا پخش مايع به صورت ذرات ريز در فضا به‌وجود مي آيد .
ك ـ «بخار» به حالت گازي موادي اطلاق مي‌شود كه در شرائط معمول يك آتمسفر فشار و (15 درجه سانتيگراد) مايع و يا جامد هستند اين بخار در اثر ازدياد فشار و يا كاهش گرما به صورت اوليه در مي آيد .