ماده1ـ

در اين آيين‌نامه اصطلاحات زير در معاني مشروح مربوط به کار ميروند و ساير اصطلاحات تابع تعاريف مندرج در قانون بيمه اجباري خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشي از وسايل نقليه ـ مصوب 1395 ـ که در اين آييننامه به اختصار «قانون» ناميده ميشود، است.
الف ـ بيمه مرکزي: بيمه مرکزي جمهوري اسلامي ايران.
ب ـ بيمه‌گر: شرکت سهامي بيمه ايران يا هر يك از شركت‌هاي بيمه غيردولتي كه مجوز فعاليت در رشته بيمه شخص ثالث را از بيمه مركزي دريافت نموده باشد.
پ ـ بيمه‌نامه: سند بيمه اجباري جهت پوشش خسارت وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشي از وسايل نقليه و سند بيمه حوادث راننده به ترتيب مقرر در مواد (2) و (3) قانون.
ت ـ انتقال‌دهنده: مالک وسيله نقليه که در مدت اعتبار بيمهنامه مالکيت وسيله نقليه خود را براساس ماده (4) اين آييننامه به انتقالگيرنده منتقل کرده است.
ث ـ انتقال‌گيرنده: شخصي که مالکيت وسيله نقليه در مدت اعتبار بيمهنامه با توجه به ماده (4) اين آييننامه به صورت قطعي به وي منتقل شده است.
ج ـ سابقه تخفيف عدم خسارت: کليه تخفيفاتي که به واسطه نداشتن حوادث منجر به خسارت بدني يا مالي در بيمهنامه اعمال شده باشد.
چ ـ سامانه جامع حوادث رانندگي: سامانه موضوع ماده (41) قانون.
ح ـ سامانه الکترونيک: سامانه موضوع ماده (55) قانون.