ـ نظريّه 126/7 ـ 1376/6/28 اداره كل حقوقي قوه قضائيه:

با توجه به ماده 1108 ق.م. تمكين به معناي اداء وظائف زوجيت است و اين معنائي وسيع‏تر از مواقعه و آميزش تنها را دارد و به آن منحصر نمي‏شود و زوج حق هر گونه تمتع و برخورداري را در حدود مقررات شرعي و قانوني از زوجه خود به قصد التذاذ و كامجوئي دارا است و زوجه‏اي مستحق نفقه است كه وظائف زوجيت خود را به شرح بالا در قبال زوج ادا کند و منحصر كردن آن به مواقعه فاقد توجيه شرعي و قانوني است در اين مورد فرقي نمي‏كند كه زوج قادر به مواقعه و آميزش باشد يا خير، كما اين‏كه ممكن است زوج با قدرت كامل به مواقعه و آميزش از آن خودداري و بدون قصد مواقعه تنها بخواهد از زوجه‏اش متلذذ شود و به هر حال زوجه مكلّف به تمكين است و اگر تمكين نكند بديهي است كه مستحق نفقه نخواهد بود البته زوجه در هر حال حق مراجعه به دادگاه و درخواست طلاق و گواهي عدم امكان سازش از طريق اثبات جهات قانوني را دارا است.