ـ نظريّه 1398/7 ـ 1369/2/27 اداره كل حقوقي قوّهقضائيه:
I ـ براي اثبات عنن دادگاه ميتواند از طرق مختلف منجمله تحقيق از زوجين و توجه به اظهارات آنها و جلب نظر پزشكان متخصص و يا تشكيل كميسيون پزشكي استفاده کند و نظر پزشكي قانوني موضوعيت ندارد. مضافاً بر اينكه پزشكي قانوني بايد صريحاً اظهارنظر کند و در صورت ابهام بايد رفع ابهام كند.
II ـ تمكين ارتباطي به عنن يا عدم آن ندارد. زوجه در زمان بقاء زوجيت مكلّف به تمكين از زوج است خواه عنّين باشد يا سالم. بنابراين ظرف يك سال مورد سؤال هم بايد تمكين داشته باشد. اما عدم تمكين او دليل بطلان ادعاء نيست.
III ـ عنّين مردي است كه با هيچ زني قادر بر مواقعه نباشد. اگر مردي مثلاً با زوجه خود نتواند مقاربت كند ولي قادر بر وطي ديگري باشد عنّين نخواهد بود. اين امر در جلد 2 تحريرالوسيله صفحه 293 تصريح شده و مشهور بين فقهاء است و گرچه ق.م. در اين خصوص ساكت است، اما چون اين موارد مقتبس از فقه است، بايد به فتاوي مشهور كه ذكر شد رجوع شود.
