فصل چهارم ـ تجارت عتيقات

ماده 38 ـ هر كس مايل باشد تجارت عتيقات را كسب خود قرار دهد بايستي از وزير معارف تحصيل [...ادامه]

ماده 39 ـ تقاضاي تحصيل اين اجازه‌نامه بايستي به عنوان وزيرمعارف ارسال شده و حاوي نكات ذيل باشد: [...ادامه]

ماده 40 ـ اجازه‌نامه تجارت عتيقات بر طبق نمونه كه ضميمه اين نظامنامه است، خواهد بود ليكن وزير معارف [...ادامه]

ماده 41 ـ عتيقاتي كه تجارت آن مجاز است به قرار ذيل مي‌باشد: 1ـ مصالحي كه به آثار [...ادامه]

ماده 42 ـ هر تاجر عتيقه بايد داراي دفتر مخصوصي مطابق نمونه مصوب اداره عتيقات باشد و در آن [...ادامه]

ماده 43 ـ هرگاه تاجر عتيقات در چندين محل مشغول به تجارت باشد انتقال عتيقات از محلي به محل [...ادامه]

ماده 44 ـ مفتشين اداره عتيقات مي‌توانند تنها يا به معاونت مأمورين نظميه در هر موقع در تمام قسمت‌هاي [...ادامه]

ماده 45 ـ اشتغال به تجارت عتيقات بدون اجازه‌نامه رسمي مثل ساير تخلفات از مقررات اين فصل كه شرايط [...ادامه]

ماده 46 ـ هر دلال و تاجري كه به هر عنوان در عمل فروش عتيقاتي كه در ضمن حفاري [...ادامه]

ماده 47 ـ صدور عتيقات از ايران محتاج به اجازه رسمي وزير معارف است. تقاضانامه صدور بايد به ضميمه [...ادامه]

ماده 48 ـ اگر معاينه اداره عتيقـات وجود اشيـائي را كه از طريق غيرمجاز به دست آمده است معلوم [...ادامه]

ماده 49 ـ هرگاه بين صادركننده و مقوم دولت راجع به تعيين قيمت مالي كه در شرف صدور است [...ادامه]

ماده 50 ـ هر عتيقه را كه به ثبت فهرست آثار ملي رسيده و براي آن اجازه صدور تقاضا [...ادامه]

ماده 51 ـ هر عتيقه كه بخواهند بدون اجازه‌نامه صحيح از ايران خارج نمايند توقيف و ضبط دولت خواهد [...ادامه]

ماده 52 ـ عتيقات ايراني كه از خارج داخل ايران مي‌شود بايد به اداره عتيقات ارائه شود از طرف [...ادامه]