ماده 2ـ

عبارات و اصطلاحاتي که در اين قانون به کار رفته است داراي معاني زير مي‌باشد:
الف ـ سازمان: سازمان حفاظت محيط زيست.
ب ـ پسماند: به مواد جامد، مايع و گاز (غير از فاضلاب) گفته مي‌شود که به طور مستقيم يا غيرمستقيم حاصل از فعاليت انسان بوده و از نظر توليدکننده زائد تلقي مي‌شود. پسماندها به پنج گروه تقسيم مي‌شوند:
1ـ پسماندهاي عادي:
به کليه پسماندهايي گفته مي‌شود که به صورت معمول از فعاليتهاي روزمره انسانها در شهرها، روستاها و خارج از آنها توليد مي‌شود از قبيل زباله‌هاي خانگي و نخاله‌هاي ساختماني.
2ـ پسماندهاي پزشکي (بيمارستاني):
به کليه پسماندهاي عفوني و زيان‌آور ناشي از بيمارستانها، مراکز بهداشتي، درماني، آزمايشگاههاي تشخيص طبي و ساير مراکز مشابه گفته مي‌شود. ساير پسماندهاي خطرناک بيمارستاني از شمول اين تعريف خارج است.
3ـ پسماندهاي ويژه:
به کليه پسماندهايي گفته مي‌شود که به دليل بالا بودن حداقل يکي از خواص خطرناک از قبيل سميت، بيماري‌زايي، قابليت انفجار يا اشتعال، خورندگي و مشابه آن به مراقبت ويژه نياز داشته باشد و آن دسته از پسماندهاي پزشکي و نيز بخشي از پسماندهاي عادي، صنعتي، کشاورزي که نياز به مديريت خاص دارند جزء پسماندهاي ويژه محسوب مي‌شوند.
4ـ پسماندهاي کشاورزي:
به پسماندهاي ناشي از فعاليتهاي توليدي در بخش کشاورزي گفته مي‌شود از قبيل فضولات، لاشه حيوانات (دام، طيور و آبزيان)، محصولات کشاورزي فاسد يا غير قابل مصرف.
5 ـ پسماندهاي صنعتي:
به کليه پسماندهاي ناشي از فعاليتهاي صنعتي و معدني و پسماندهاي پالايشگاهي صنايع گاز، نفت و پتروشيمي و نيروگاهي و امثال آن گفته مي‌شود از قبيل براده‌ها، سرريزها و لجن‌هاي صنعتي.
ج ـ مديريت اجرائي پسماند: شخصيت حقيقي يا حقوقي است که مسؤول برنامه‌ريزي، ساماندهي، مراقبت و عمليات اجرائي مربوط به توليد، جمع‌آوري، ذخيره‌سازي، جداسازي، حمل و نقل، بازيافت، پردازش و دفع پسماندها و همچنين آموزش و اطلاع‌رساني در اين زمينه مي‌باشد.
1ـ  دفع: کليه روشهاي از بين بردن يا کاهش خطرات ناشي از پسماندها از قبيل بازيافت، دفن بهداشتي، زباله سوزي.
2 ـ پردازش: کليه فرايندهاي مکانيکي، شيميايي، بيولوژيکي که منجر به تسهيل در عمليات دفع گردد.
د ـ منظور از آلودگي همان تعريف مقرر در ماده قانون حفاظت و بهسازي محيط زيست ـ مصوب 1353/3/28 ـ است.