ماده 2ـ
اراضي تحت كشت، آيش و باغات آبي، ديم اعم از دائر و بائر كه سابقه بهرهبرداري داشته باشد و اراضي تحت فعاليتهاي موضوع تبصره (4) الحاقي به ماده (1) قانون كه در حكم اراضي زراعي و باغها محسوب ميشوند توسط كارشناس يا كارشناسان منتخب سازمان جهاد كشاورزي استان بر اساس فرم مربوط و با در نظر گرفتن وضعيت و موقعيت اراضي مورد نظر و كاربري ساير اراضي همجوار و با لحاظ يك يا چند مورد از موارد نهگانه بررسي ميشود و پس از اعلام نظر مدير جهاد كشاورزي شهرستان، توسط رئيس سازمان جهاد كشاورزي يا با تفويض وي، مدير امور اراضي استان نسبت به تشخيص زراعي يا باغي بودن عرصه و يا غير زراعي و باغي بودن محل اجراي طرح اعلام نظر ميشود و مراتب جهت اقدامات بعدي به دبيرخانه كميسيون تبصره (1) ماده (2) اصلاحي قانون حفظ كاربري اراضي زراعي و باغها ـ مصوب 1385ـ ابلاغ ميگردد:
1ـ سند مالكيت، بنچاق و نسق زراعي كه مؤيد زراعي بودن زمين يا باغ باشد.
2ـ سوابق كشت و كار.
3ـ اراضي زراعي و باغهاي واقع در محدوده قطبهاي كشاورزي و يا شركتهاي سهامي زراعي يا شركتهاي تعاوني توليد و مانند آنها.
4ـ استعلام محلي.
5 ـ ساير اراضي زراعي و باغها واقع در زير دست سدها و شبكههاي آبياري كه در اجراي برنامههاي توسعه به قلمرو اراضي كشاورزي افزوده ميشود.
6 ـ نظريه مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي در رابطه با كيفيت آب و خاك حسب نياز.
7ـ تهيه گزارش مصوب (عكس، فيلم و.....) حسب نياز.
8 ـ استفاده از عكسهاي هوايي يا تصاوير ماهوارهاي عرصه مورد نظر حسب نياز.
9ـ منابع تأمين آب براي اراضي آبي.