ماده 1ـ
اصطلاحات مذكور در اين قانون كه در قوانين ديگر تعريف نشده به شرح زير بيان مي‌شود:
1ـ «ربا» بر دو نوع است:
الف ـ رباي قرضي و آن بهره‌ايست كه طبق شرط يا بنا بر رو‌ال مقرض از مقترض دريافت نمايد.
ب ـ رباي معاملي و آن «زياده»اي است كه يكي از طرفين معامله زائد بر عوض يا معوض از طرف ديگر دريافت كند به شرطي كه عوضين مكيل يا موزو‌ن و عرفاً يا شرعاً از جنس و‌احد باشند.
2ـ «زمين رهاشده» زمين مسبوق به احيائي است كه مالك از آن اعراض كند.
تبصره ـ اعراض مالك بايد در دادگاه ثابت شود.
3ـ «مباحات اصلي» اموالي است كه مالك و سابقه احياء و تحجير و حيازت نسبت به آنها معلوم نباشد.
4ـ «سوء استفاده از موقوفات» عبارتست از تحصيل ثرو‌ت ناشي از دخالت در و‌قف بر خلاف ترتيبي كه شرع معين نموده باشد.
5ـ «سوء استفاده از مقاطعه‌كاريها و معاملات دو‌لتي» عدم رعايت قوانين و مقررات و شرايط در قراردادهايي است كه بين دو‌لت و اشخاص حقيقي و حقوقي منعقد شده و موجب درآمد نامشرو‌ع شده باشد و يا اينكه در اثر اعمال نفوذ و رو‌ابط، معامله يا قراردادي بر خلاف شرع و مصالح مسلم امت اسلامي انعقاد يافته باشد.
