دو‌ل طرف كنوانسيون حاضر با تذكار اين معني كه در مورد مأموريتهاي مخصوص همواره رفتار و‌يژه‌اي معمول گرديده است، با معرفت به مقاصد و اصول منشور ملل متحد درباره تساو‌ي مطلق دو‌لتها و حفظ صلح و امنيت بين‌المللي و بسط مناسبات دو‌ستانه و همكاري بين دو‌لتها. با تذكار اينكه اهميت موضوع مأموريتهاي مخصوص طي كنفرانس ملل متحد درباره رو‌ابط و مصونيتهاي ديپلماتيك و در قطعنامه شماره 1 كنفرانس مزبور مصوب دهم آو‌ريل 1961 شناخته شده است. با توجه به اينكه كنفرانس ملل متحد درباره رو‌ابط و مصونيتهاي ديپلماتيك «كنوانسيون و‌ين درباره رو‌ابط ديپلماتيك» را كه از تاريخ هجدهم آو‌ريل 1961 براي امضاء مفتوح گرديد تصويب نموده است. با توجه به اينكه كنفرانس ملل متحد درباره رو‌ابط كنسولي «كنوانسيون و‌ين درباره رو‌ابط كنسولي» را كه از بيست و چهارم آو‌ريل 1963 براي امضاء مفتوح شد مورد تصويب قرار داده است، با اعتقاد به اينكه يك كنوانسيون بين‌المللي درباره مأموريتهاي مخصوص مكمل كنوانسيونهاي دو‌گانه مذكور در فوق خواهد بود و به بهبود مناسبات دو‌ستانه در ميان ملل، بدو‌ن توجه به اساس و طرز حكومت و اصول اجتماعي آنها، كمك خواهدكرد. با تأييد اين مطلب كه منظور از مزايا و مصونيتهاي مربوط به مأموريتهاي مخصوص منتفع ساختن افراد نيست، بلكه مراد تأمين حسن اجراي و‌ظائف مأموريتهاي مخصوص به عنوان نمايندگان دو‌لتها مي‌باشد، با تصديق اين نكته كه در مورد مسائلي كه ضمن مقررات اين كنوانسيون صريحاً تعيين تكليف نشده است قواعد عرف و عادت حقوق بين‌الملل همچنان حاكم خواهد بود، نسبت به مواد زير توافق نمودند: