ماده 1 ـ

در اين آيين‌نامه اصطلاحات زير داراي معاني مشروح زير است:
الف ـ قانون: قانون افزايش بهره‌وري بخش كشاورزي و منابع طبيعي ـ مصوب 1389 ـ
ب ـ حريم شهرها، شهرك‌‌ها و شهرهاي جديد: مطابق تعاريف مندرج در قانون تعاريف محدوده و حريم شهر، روستا و شهرك و نحوه تعيين آنها ـ مصوب 1384 ـ.
پ ـ بهره‌برداري همگن: فعاليت‌هايي نظير طبيعت‌گردي، توسعه كشت گياهان صنعتي و دارويي و پروژه‌‌هاي شيلاتي و فضاي سبز اعم از زراعت چوب، جنگل‌كاري، آبخيزداري، پارك‌هاي جنگلي، درخت‌كاري مثمر و غير مثمر.
ت ـ قرارداد بهره‌برداري: قرارداد في‌مابين وزارت جهادكشاورزي و اشخاص حقيقي و حقوقي (مجري) كه در اجراي ماده (8) قانون و اين آيين‌نامه منعقد مي‌شود.
ث ـ وجه قابل پرداخت بابت حق بهره‌‌برداري يا حق انتفاع: وجوهي كه براساس مزايده با قيمت پايه توسط كارشناس رسمي دادگستري، متناسب با نوع طرح، براي سال اول تعيين مي‌گردد و براي سال‌‌هاي بعد براساس نرخ تورم سالانه اعلام شده از سوي بانك مركزي جمهوري اسلامي ايران تعديل و تعيين مي‌گردد.
ج ـ عرصه‌هاي مستعد: عرصه‌‌هايي از منابع ملي شده و اراضي دولتي واقع در حريم شهرها، شهرك‌ها و شهرهاي جديد از مبدأ شروع حريم كه براي اجراي طرح‌هاي موضوع ماده (8) قانون قابليت داشته و مطابق ماده (5) اين آيين‌نامه، استعداديابي، مكان‌ يابي و كاربري آنها پس از تهيه نقشه تصويب مي‌گردد.