ماده 1 ـ

اصطلاحات زير در اين آيين‌نامه در معاني مشروح مربوط به كار مي‌روند:
الف ـ قانون: قانون افزايش بهره وري بخش كشاورزي و منابع طبيعي ـ مصوب 1389 ـ
ب ـ منابع طبيعي: عرصه و اعياني جنگل‌ها، مراتع، بيشه‌هاي طبيعي، اراضي جنگلي، چمن‌زارها، بوته‌زارها، نيزارها، اراضي مستحدث، اراضي ساحلي، آبراهه‌ها، اراضي موات، اراضي دولتي، كويرها، شنزارها، اراضي بياباني و ساير منابعي كه توسط وزارت جهادكشاورزي ايجاد شده يا خواهد شد مانند جنگل‌هاي دست كاشت، جنگل‌ها و مراتعي كه در اجراي وظايف سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخيزداري كشور براي احياء و اصلاح و تبديل منابع ايجاد مي‌شود، پارك‌هاي آبخيز، حوزه‌هاي آبخيز، پارك‌هاي جنگلي، نهالستان‌ها و ايستگاه توليد بذر و نهال كه جملگي جزء اموال عمومي (انفال) محسوب مي‌شوند.
ج ـ تخريب: هرگونه دخالت در عرصه و اعياني منابع طبيعي به طور مستقيم و غيرمستقيم كه باعث بروز خسارت و يا سبب برهم خوردن تعادل و تغيير در اجزاي زيست بوم شود.
د ـ احيا و بازسازي منابع طبيعي: اقداماتي كه در قالب طرح‌ها و پروژه هاي مرتبط، براي بازگرداندن شرايط قبل از تخريب (شرايط اوليه) انجام مي‌شود.