ماده1 ـ

در اين تصويب‌نامه اصطلاحات زير در معاني مشروح به كار مي‌روند:
الف ـ خط برق: مجموعه‌اي از تجهيزات و متعلقات نظير پايه، دكل، هادي، مقره، و كابل كه به منظور انتقال و توزيع نيروي برق مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
ب ـ محور خط: خط فرضي رابط بين مركز پايه‌ها در طول خطوط هوايي و در كابل‌هاي زميني و زير سطح آب در طول خط.
ج ـ مسير خط: نواري در طول خطوط برق، كه در خطوط هوايي حاصل از تصوير هادي‌هاي جانبي خط بر روي زمين و در كابل‌هاي زميني و زير سطح آب، منطبق با عرض مستحدثه مربوطه است.
د ـ حريم: حريم خطوط نيروي برق به دو نوع زميني و هوايي تقسيم مي‌شود:
1ـ حريم زميني: دو نوار در طرفين مسير خط و متصل به آن از سطح زمين كه عرض هر يك از اين دو نوار در اين تصويب‌نامه تعيين شده‌است.
2ـ حريم هوايي: نقاطي در هوا در امتداد هادي و به شكل مستطيل، ناشي از اعمال حريم‌هاي افقي و عمودي به شرح زير كه هادي جريان برق در مركز آن قرار مي‌گيرد:
1ـ2ـ حريم عمودي: فاصله عمودي در هوا از طرفين هادي جريان برق در راستاي قائم كه در اين تصويب‌نامه تعيين شده‌است.
2ـ2ـ حريم افقي: فاصله افقي در هوا از طرفين هادي جريان برق در راستاي افق كه در اين تصويب‌نامه تعيين شده است.
هـ ـ رديف ولتاژ: ولتاژ اسمي خطوط نيروي برق.
و ـ خط فشار ضعيف: خطي كه داراي ولتاژ كمتر از يك هزار ولت است.
زـ خط فشار متوسط: خطي كه داراي ولتاژ از يك هزار ولت تا شصت و سه هزار ولت است.
ح: خط فشار قوي: خطي كه داراي ولتاژ شصت و سه هزار ولت و بالاتر است.