ماده 14ـ

بيمه‌گر ملزم است كارگران كارخانجات و بنگاههاي مشمول و بنگاههاي مشمول قانون بيمه كارگران را در موارد زير كه ممكن است در حين انجام وظيفه انجام وظيفه با در نتيجه كار پيش آمد بيمه نمايد.
الف ـ فوت.
ب ـ از كار افتادن دائمي و مطلق يعني كارگر آسيب ديده پس از اتمام قادر به‌انجام كار اوليه نباشد بلكه اصولاً قابليت هرگونه كار ديگري نيز از او سلب شده باشد مانند اختلال مشاعر ـ فقدان پا از كار افتادن دوساق پا ـ دو بازو و يك ساق پا يا دو چشم و امثال آنها.
ج ـ فقدان از كار افتادن پا اختلال دائمي قسمتي از اعضاء بدن يعني كارگر آسيب ديده پس از اتمام معالجعه قابليت جسماني اوليه خود را جزئاً از دست داده باشد.
د ـ از كار افتادن موقت عضو يا اعضاء بدن بعني كارگر آسيب ديده پس از اتمام معالجه قابليت جسماني خود را كاملاً بدست آورده باشد.
5ـ بيمه‌گر در موارد سوانح و ناخوشي علاوه بر غرامات مقرره تعهدات زير دارد.
1ـ هزينه معالجه امراض و سوانح اعم از پزشك دارو بيمارستان ـ وسيله نقليه و غيره.
2ـ دستمزد روزانه در صورت ممنوع شدن از كار در اثر يا مرض و در مورد فوت به‌علاوه خسارات و غرامات هزينه كفن و دفن.
تبصره ـ حين انجام وظيفه عبارت است از:
1ـ تمام اوقاتي كه كارگر در كارگاه يا مؤسسات وابسته و يا ساختمانها و محوطه آن مي‌باشد.
2ـ اوقاتيكه كارگر به‌دستور كارفرما در خارج از محوطه كارگاه به كاري اشتغال و يا ماموريت دارد.
3ـ اوقات اياب و ذهاب كارگر به‌كارگاه اعم از سواري يا پياده و در‌راههاي عادي و يا راهي كه خود كارگران نظر به‌نزديكي انتخاب كرده‌باشند.