ماده 1 ـ
در اين آيين‌نامه اصطلاحات زير در معاني مشروح مربوط به كار مي روند :
الف ـ قانون: قانون اصلاح قانون بيمه اجباري مسؤوليت مدني دارندگان وسايل نقليه موتوري زميني در مقابل شخص ثالث ـ مصوب 1387 ـ
ب ـ بيمه مركزي: بيمه مركزي جمهوري اسلامي ايران
پ ـ صندوق : صندوق تأمين خسارت‌هاي بدني، موضوع ماده (10) قانون
ت ـ وسيله نقليه: هر نوع وسيله نقليه موتوري كه بر روي زمين يا ريل حركت مي كند.
ث ـ شخص ثالث زيان ديده : هر شخصي كه به سبب حوادث وسايل نقليه موضوع قانون دچار زيان‌هاي بدني يا مالي مي شود، وكيل قانوني يا اولياي دم در صورت فوت وي به استثناي راننده مسبب حادثه.
ج ـ خسارت‌هاي بدني: هر نوع ديه يا ارش ناشي از صدمه ، شكستگي، نقص عضو ، از كار افتادگي (جزيي يا كلي ـ موقت يا دايم ) يا ديه فوت شخص ثالث به سبب حوادث مشمول بيمه موضوع قانون و هزينه معالجه (چنانچه مشمول قانون ديگري نباشد)، به استثناي موارد مندرج در ماده (7) قانون.
چ ـ خسارت‌هاي مالي: زيان‌هايي كه به سبب حوادث مشمول بيمه موضوع قانون به اموال شخص ثالث وارد شود، به استثناي موارد مندرج در ماده (7) قانون.
ح ـ فقدان بيمه نامه: وسيله نقليه در زمان وقوع حادثه تحت پوشش بيمه موضوع قانون نباشد.
خ ـ بيمه گر : هر يك از شركت‌هاي بيمه دولتي و غير دولتي كه مجوز فعاليت در رشته بيمه شخص ثالث از بيمه مركزي را دارا مي باشند.
د ـ خسارت‌هاي بدني خارج از شرايط بيمه نامه: هر گونه خسارت بدني وارد شده به اشخاص ثالث كه بر اساس قوانين و مقررات يا شرايط عمومي بيمه نامه پرداخت آن بر عهده بيمه گر مربوط نباشد. در هر صورت ميزان تعهدات بيمه گر نمي تواند كمتر از حداقل الزا مات مندرج در قانون باشد.
