مقدمه:
دولتهاي عضو اين کنوانسيون،
(الف) با يادآوري اصول اعلام شده در منشور سازمان ملل متحد كه منزلت و ارزش ذاتي و حقوق برابر و لاينفك همه اعضاي خانواده بشري را به عنوان بنيان آزادي، عدالت و صلح در جهان به رسميت ميشناسد؛
(ب) با شناسايي اين كه سازمان ملل متحد در اعلاميه جهاني حقوق بشر و ميثاق‌هاي بينالمللي حقوق بشر اعلام و موافقت نموده است كه همگان بدون هرگونه تمايزي، از تمامي حقوق و آزاديهاي مندرج در اسناد مذكور، برخوردار ميباشند؛
(پ) با تاكيد مجدد بر جهان شمولي، عدم انفكاك، وابستگي متقابل و ارتباط بين تمامي حقوق بشر و آزاديهاي بنيادين و نياز افراد داراي معلوليت به تضمين بهرهمندي كامل و بدون تبعيض آنها؛
(ت) با يادآوري ميثاق بينالمللي حقوق‌اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، ميثاق بينالمللي حقوق مدني و سياسي، كنوانسيون بينالمللي حذف تمامي اشكال تبعيض نژادي، كنوانسيون رفع كليه اشكال تبعيض نسبت به زنان، كنوانسيون منع شكنجه و ساير مجازاتها يا رفتارهاي تحقيرآميز غيرانساني و ظالمانه، كنوانسيون حقوق كودك و كنوانسيون بينالمللي حمايت از حقوق تمامي كارگران مهاجر و اعضاء خانواده‌هاي آنان؛
(ث) با اذعان به اين كه معلوليت مفهومي تحول‌پذير است و اين كه معلوليت منتج از تعامل افراد داراي نقص و موانع محيطي است كه مشاركت كامل و مؤثر آنان در حالت برابر با سايرين در جامعه را مانع ميگردد؛
(ج) با اذعان به اهميت اصول و خط مشيهاي مندرج در برنامه جهاني اقدام در مورد افراد معلول و در قواعد استاندارد در خصوص يكسان‌سازي فرصتها براي افراد داراي معلوليت در تأثيرگذاري بر ارتقاء، تنظيم و ارزيابي سياستها، طرحها، برنامهها و اقدامات در سطوح ملي، منطقهاي و بينالمللي به منظور آن‌كه فرصتها براي افراد داراي معلوليت بيشتر يكسان گردد؛
(چ) با تاكيد بر اهميت جريان‌سازي موضوع معلوليت به عنوان جزء جدايي‌ناپذير راهبردهاي مرتبط با توسعه پايدار؛
(ح) با اذعان به اين كه تبعيض عليه هر فرد بر مبناي معلوليت تخطي از منزلت و ارزش ذاتي هر فرد انساني است؛
(خ) با اذعان بيشتر بر تنوع بين افراد داراي معلوليت؛
(د) با اذعان به نياز به ارتقاء و حمايت از حقوق بشر تمامي افراد داراي معلوليت از جمله آنهايي كه نيازمند حمايت شديدتري ميباشند؛
(ذ) با نگراني از اين كه علي‌رغم وجود اين‌گونه اسناد و تعهدات، افراد داراي معلوليت كماكان با موانعي در مشاركت به عنوان عضو برابر جامعه و همچنين نقض حقوق بشري آنان در تمامي نقاط جهان مواجه ميباشند؛
(ر) با اذعان بر اهميت همكاريهاي بينالمللي براي بهبود شرايط زندگي افراد داراي معلوليت در تمامي كشورها به‌ويژه در كشورهاي در حال توسعه؛
(ز) با اذعان به مشاركتهاي ارزشمند بالفعل و بالقوه افراد داراي معلوليت در مورد رفاه كلي و تنوع جوامعشان و اين‌كه ارتقاء بهرهمندي كامل افراد داراي معلوليت در مورد حقوق بشر و آزاديهاي بنيادين و مشاركت كامل افراد داراي معلوليت منتج به گسترش حس تعلق و پيشرفتهاي مهم در توسعه اقتصادي، اجتماعي و انساني جامعه و فقرزدايي ميگردد؛
(ژ) با اذعان به اين كه براي افراد داراي معلوليت، استقلال فردي و عدم وابستگي از جمله آزادي انتخاب، مهم ميباشد؛
(س) با در نظر گرفتن اين كه افراد داراي معلوليت بايد اين فرصت را داشته باشند كه فعالانه در روند تصميم‌گيريها در مورد سياستها و برنامهها از جمله مواردي‌كه مستقيماً به آنها مربوط ميشود، دخالت نمايند؛
(ش) با ابراز نگراني از وضعيت دشواري كه افراد داراي معلوليت كه با چند نوع يا اشكال تشديديافته تبعيض بواسطه نژاد، رنگ، جنسيت، زبان، مذهب، عقايد سياسي يا ديگر عقايد، منشأ ملي، قومي، بومي يا اجتماعي، دارايي، تولد، سن يا ساير خصوصيات مواجه ميگردند؛
(ص) با اذعان به اين كه زنان و دختران داراي معلوليت غالباً در معرض خطر بيشتري هم در درون و هم در بيرون خانه ميباشند و مورد خشونت، آسيب، يا سوء استفاده، غفلت، يا برخوردهاي ناآگاهانه، سوء رفتار و يا استثمار واقع ميگردند؛
(ض) با اذعان به اين كه كودكان داراي معلوليت بايد از بهرهمندي كامل از حقوق بشر و آزاديهاي بنيادين بر مبناي برابر با ساير كودكان برخوردار گردند، با يادآوري تعهدات دولتهاي عضو در مورد كنوانسيون حقوق كودك؛
(ط) با تاكيد بر گنجاندن ديدگاههاي جنسيتي در تمامي تلاشها در جهت ارتقاء بهرهمندي كامل از حقوق بشر و آزاديهاي بنيادين توسط افراد داراي معلوليت؛
(ظ) با تاكيد بر اين حقيقت كه اكثر افراد داراي معلوليت در شرايط فقر زندگي مي‌نمايند و در اين ارتباط، تصديق نياز اساسي براي بررسي پيامد منفي فقر بر افراد داراي معلوليت؛
(ع) با در نظر داشتن اين‌كه شرايط صلح و امنيت بر مبناي احترام كامل براي اهداف و اصول مندرج در منشور ملل متحد و رعايت اسناد حقوق بشري حاكم جهت حمايت كامل از افراد داراي معلوليت به‌ويژه در منازعات مسلحانه و اشغال بيگانگان ضروري ميباشد؛
(غ) با اذعان به اهميت دسترسي به محيط فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي و فيزيكي و بهداشت و آموزش و اطلاعات و ارتباطات در جهت توانمند ساختن افراد داراي معلوليت در بهرهمندي كامل از تمامي حقوق بشر و آزاديهاي بنيادين؛
(ف) با وقوف به اين‌كه فرد نسبت به ساير افراد و جامعهاي كه به آن تعلق دارد، داراي وظايفي ميباشد و در جهت ارتقاء و رعايت حقوق به رسميت شناخته شده در منشور حقوق بشر مسؤول است تلاش نمايد؛
(ق) با اعتقاد به اين كه خانواده واحد بنيادين و طبيعي در جامعه ميباشد و محق است كه از حمايت جامعه و دولت برخوردار باشد و اين كه به منظور آن كه خانوادهها در جهت مشاركت براي بهرهمندي كامل و يكسان از حقوق افراد داراي معلوليت توانمند گردند، بايد افراد داراي معلوليت و اعضاي خانواده آنها از حمايتها و مساعدتهاي لازم برخوردار گردند؛
(ك) با اعتقاد به اين كه كنوانسيوني بينالمللي، کامل و جامع در جهت ارتقاء و حمايت از حقوق افراد داراي معلوليت، سهم عمدهاي در جبران كمبودهاي شگرف اجتماعي افراد داراي معلوليت و ارتقاء مشاركت آنها در عرصههاي فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي، سياسي و مدني با فرصتهاي برابر در كشورهاي در حال توسعه و توسعه يافته ايفاء مينمايد؛
بهشرح زير توافق نموده‌اند:
