رأي هيأت عمومي

اولاً، با توجه به دلايل و مدارک پيوست پرونده و خواسته شاکيان، وجود تناقض در مفاد آراء شماره 183 مورخ 1387/2/3 و شماره561 مورخ1387/2/31 به ترتيب صادره از شعب اول و دوم ديوان محرز به نظر مي‎رسد. ثانياً، به موجب تصويب‎نامه شماره 2552/ت29933ه‍ـ مورخ 1383/1/26 هيأت وزيران، ارتقاء مستخدمين آموزشي مذکور در آن تصويب‎نامه به رتبه معلم ارشد، معلم خبره و معلم عالي و برخورداري از فوق‎العاده ويژه به منظور افزايش انگيزه و کارآيي معلمان و ارتقاء سطح کيفي خدمات آموزشي و منوط به اشتغال تمام وقت آنان به تدريس گرديده است. نظر به اينکه برخورداري از اشخاص مذکور از مزاياي تصويب‎نامه فوق‎الذکر به لحاظ عدم اشتغال مستمر به تدريس وجاهت قانوني نداشته و به علت اشتغال عملي در مشاغل ستادي با رعايت مقررات مربوط ذيحق به استفاده از مزاياي مندرج در تصويب‎نامه شماره 4169/ت25703 مورخ 1381/5/23 بوده‎اند، بنابراين دادنامه شماره 183 مورخ 1387/2/3 شعبه اول ديوان مبتني بر تاييد شکايت و استحقاق شاکي در اين باب صحيح و موافق قانون است. اين رأي به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون ديوان عدالت اداري براي شعب ديوان و ساير مراجع اداري ذيربط در موارد مشابه لازم‎الاتباع است.
هيأت عمومي ديوان عدالت اداري
معاون قضائي ديوان عدالت اداري ـ رهبرپور