رأي هيأت عمومي

الف ـ با توجه به محتويات پرونده‎هاي فوق‎الذکر وجود تعارض در مدلول دادنامه‎هاي صادره در پرونده مذکور محرز است. ب ـ قانونگذار در مقام حمايت از کارگراني که تحت تاثير عوامل فيزيکي، شيميايي، مکانيکي و بيولوژيکي محيط کار، در معرض مخاطرات و تنشهاي جسمي و روحي زائد برظرفيت‌هاي طبيعي قرار گرفته‎اند، به شرح شق يک از بند (ب) تبصره 2 اصلاحي ماده 76 قانون تأمين اجتماعي مصوب 1380 مقرر داشته است « افرادي که حداقل بيست سال متوالي و بيست و پنج سال متناوب در کارهاي سخت و زيان‌آور (مخل سلامت) اشتغال داشته باشند و در هر مورد حق بيمه مدت مزبور را به سازمان پرداخته باشند، مي‎توانند تقاضاي مستمري بازنشستگي نمايند...» نظر به اينکه حکم مقنن درباره افراد مشمول قانون مقيد به شرط خاصي نيست و قطع رابطه همکاري با کارفرما به هر عنوان و همچنين عدم اشتغال به خدمت هنگام تقاضاي بازنشستگي سالب حق مکتسب قانوني استفاده از بازنشستگي و حقوق مترتب بر آن نمي‎باشد، بنابراين دادنامه قطعي 1889 مورخ 1385/8/13 شعبه نوزدهم مبني بر تاييد ادعا و استحقاق شاکي در خصوص مورد موافق اصول و موازين قانوني تشخيص داده مي‎شود. اين رأي به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون ديوان عدالت اداري مصوب 1385 براي شعب ديوان و ساير مراجع اداري ذيربط در موارد مشابه لازم‎الاتباع است.
هيأت عمومي ديوان عدالت اداري
معاون قضائي ديوان عدالت اداري ـ مقدسي‌فرد