پيوست (1)
شبكه بزرگراه آسيايي
1ـ شبكه بزرگراه آسيايي متشكل از مسيرهاي بزرگراهي با اهميت بين‌المللي در داخل آسيا از جمله مسيرهاي بزرگراهي است كه اساساً از بيش از يك زير منطقه مانند شرق و شمال شرق آسيا، جنوب و جنوب غرب آسيا، جنوب شرق آسيا و شمال و مركز آسيا عبور مي‌نمايد؛ مسيرهاي بزرگراهي در داخل زير منطقه‌ها از جمله آنهايي كه به زير منطقه‌هاي همجوار متصل مي‌گردد؛ و مسيرهاي بزرگراهي كه در كشورهاي عضو قرار گرفته و دسترسي به محلهاي زير را فراهم مي‌سازد:
(الف) پايتخت‌ها؛
(ب) مراكز اصلي كشاورزي و صنعتي؛
(پ) بنادر اصلي دريايي و رودخانه‌اي و فرودگاههاي اصلي؛
(ت) پايانه‌هاي كانتينري و آمادگاههاي (دپوهاي) اصلي؛ و
(ث) جاذبه‌هاي عمدة جهانگردي.
2ـ شماره مسيرها با حروف «AH» كه حروف اختصاري بزرگراه آسيايي است، شروع مي‌شود و به دنبال آن اعداد يك يا دو يا سه رقمي قرار دارد.
3ـ شماره‌هاي يك رقمي از (1) تا (9) به مسيرهاي بزرگراه آسيايي كه اساساً از بيش از يك زير منطقه عبور مي‌كند اختصاص دارد.
4ـ مجموعه شماره مسيرهاي دو و سه رقمي براي مشخص كردن مسيرهاي واقع در داخل زير منطقه‌ها، از جمله آنهايي كه به يك زير منطقه همجوار متصل مي‌شود و مسيرهاي بزرگراهي داخل كشورهاي عضو، به شرح زير اختصاص يافته است:
(الف) شماره مسيرهاي (10) تا (29) و (100) تا (299) به زير منطقة جنوب شرق آسيا شامل برونئي دارالسلام، كامبوج، اندونزي، جمهوري دمكراتيك خلق لائو، مالزي، ميانمار، فيليپين، سنگاپور، تايلند و ويتنام اختصاص يافته است؛
(ب) شماره مسير هاي (30) تا (39) و (300) تا (399) به زير منطقه شرق و شمال شرق آسيا شامل چين، جمهوري دمكراتيك خلق كره، ژاپن، مغولستان، جمهوري كره و فدراسيون روسيه1 (خاور دور) اختصاص يافته است؛
(پ) شماره مسيرهاي (40) تا (59) و (400) تا (599) به زير منطقه جنوب آسيا شامل بنگلادش، بوتان، هند، نپال، پاكستان و سريلانكا اختصاص يافته است؛
(ت) شماره مسيرهاي (60) تا (89 ) و (600) تا (899) به زير منطقه شمال، مركز و جنوب غرب آسيا شامل افغانستان، ارمنستان، آذربايجان، گرجستان، جمهوري اسلامي ايران، قزاقستان، قرقيزستان، فدراسيون روسيه، تاجيكستان، تركيه، تركمنستان و ازبكستان اختصاص يافته است.
