مقدمه :
دولت جمهوري اسلامي ايران (ايران) و دولت جمهوري تونس (تونس) كه از اين پس «طرفهاي متعاهد» خوانده خواهند شد،
با توجه به دوستي ديرين و ميراث فرهنگي مشتركشان؛
با اميد به اين كه اين موافقتنامه شرايط جديدي را براي روابط اقتصادي و منطقه‌اي ميان آنها ايجاد خواهد كرد؛
با تصديق اين كه تقويت مشارکت نزديكتر اقتصادي آنها متضمن منافع اقتصادي و اجتماعي بوده و موجب بهبود استانداردهاي زندگي مردمانشان خواهد گرديد؛
با در نظرداشتن اين كه توسعه روابط تجاري و اقتصادي دو جانبه موجب افزايش تعامل بين طرفهاي متعاهد و در نتيجه پيشبرد همگرايي اقتصادي و کمک به تقويت پيوندهاي نزديکتر با ساير نظامهاي اقتصادي در منطقه خواهد شد؛
با اعتقاد به اين كه اين چهارچوب قرار‌دادي مي‌تواند به تدريج گسترش يابد و به حوزه‌هاي جديدي از منافع مشترك نيز تعميم يابد،
با تصديق ضرورت ايجاد شرايط لازم براي تشويق بيشتر سرمايه‌گذاري به ويژه براي توسعه سرمايه‌گذاري مشترک در دو کشور؛
با توجه به مطلوب بودن توسعه تجارت و همکاري بين طرفهاي متعاهد در بازارهاي کشورهاي ثالث؛
با تأكيد بر ضرورت تنوع بخشيدن به محصولات مورد مبادله، به منظور تقويت هر‌چه بيشتر توسعه نظامهاي اقتصادي‌آنها؛
با در نظر گرفتن اين كه گسترش بازارهاي داخلي آنها از طريق همكاري تجاري، پيش‌شرطي مهم براي تسريع فرآيند توسعه اقتصادي آنها است؛
با در نظر داشتن تمايلشان به گسترش مشارکت و تجارت دو جانبه‌اي كه به نفع هر دوي آنها است؛
با تصديق اين كه كاهش و حذف تدريجي موانع فرا راه تجارت از طريق اين موافقتنامه تجارت ترجيحي دو جانبه (كه از اين پس « موافقتنامه» خوانده خواهد شد) به توسعه تجارت دو‌جانبه و همچنين تجارت جهاني كمك خواهد كرد، به شرح زير توافق مي‌كنند:
