ماده 5 ـ مقر دائم

1ـ از لحاظ اين موافقتنامه اصطلاح « مقر دائم» به محل ثابت کسب و کار اطلاق مي‌شود که از طريق آن، مؤسسه يک دولت متعاهد کلاً يا جزئاً در دولت متعاهد ديگر به کسب و کار اشتغال دارد.
2ـ اصطلاح « مقر دائم» به‌ويژه شامل موارد زير است:
الف ـ محل اداره
ب ـ شعبه
پ ـ دفتر
ت ـ کارخانه
ث ـ کارگاه
ج ـ معدن، چاه نفت يا گاز، معدن سنگ يا هر محل ديگر اکتشاف، استخراج و يا بهره‌برداري از منابع طبيعي
3ـ کارگاه ساختماني، پروژه ساخت، سوارکردن و يا نصب ساختمان يا فعاليتهاي مربوط به سرپرستي و نظارت مرتبط با آن، « مقر دائم» محسوب مي‌شود ولي فقط در صورتي‌که اين کارگاه، پروژه يا فعاليتها بيش از مدت دوازده ماه استقرار يا ادامه داشته‌باشد.
4ـ علي‌رغم مقررات قبلي اين ماده، انجام فعاليت‌هاي مشروحه زير توسط مؤسسه يک دولت متعاهد در دولت متعاهد ديگر بعنوان فعاليت از طريق « مقر دائم» تلقي نخواهدشد:
الف ـ استفاده از تأسيسات، صرفاً به منظور انبارکردن يا نمايش اجناس يا کالاهاي متعلق به مؤسسه.
ب ـ نگهداري کالا يا اجناس متعلق به مؤسسه، صرفاً به منظور انبارکردن يا نمايش.
پ ـ نگهداري کالا يا اجناس متعلق به مؤسسه، صرفاً به منظور فرآوري آنها توسط مؤسسه ديگر.
ت ـ فروش کالا يا اجناس متعلق به مؤسسه در نمايشگاه يا بازارهاي مکاره خاص موقتي، در صورتي‌که کالا يا اجناس مزبور حداکثر يک ماه پس از خاتمه نمايشگاه يا بازار فوق‌الذکر به طور قطعي به فروش برسد.
ث ـ نگهداري محل ثابت کسب و کار صرفاً به منظور خريد کالاها يا اجناس، يا گردآوري اطلاعات براي آن مؤسسه.
ج ـ نگهداري محل ثابت کسب و کار صرفاً به منظور انجام تبليغات و يا ساير فعاليت‌هايي که براي آن مؤسسه داراي جنبه تمهيدي يا کمکي باشد.
چ ـ نگهداري محل ثابت کسب‌وکار صرفاً به منظور ترکيبي از فعاليت‌هاي مذکور در جزءهاي (الف) تا (ج)، به شرط آن که فعاليت کلي محل ثابت شغلي حاصل از اين ترکيب، داراي جنبه تمهيدي يا کمکي باشد.
5 ـ عليرغم مقررات بندهاي (1) و (2) در صورتي که شخصي (غير از عاملي که داراي وضعيت مستقل بوده ومشمول بند(6) است) در يک دولت متعاهد از طرف مؤسسه‌اي فعاليت کند و داراي اختيار انعقاد قرارداد بنام آن مؤسسه باشد و اختيار مزبور را به طور معمول اعمال کند، آن مؤسسه در مورد فعاليت‌هايي که اين شخص براي آن انجام مي‌دهد، در آن دولت داراي مقر دائم تلقي خواهدشد مگر آن که فعاليتهاي شخص مزبور محدود به موارد مذکور در بند (4) باشد، که در اين صورت چنانچه آن فعاليتها از طريق محل ثابت کسب و کار نيز انجام گيرد به موجب مقررات بند مذکور، اين محل ثابت کسب و کار را به مقر دائم تبديل نخواهد کرد.
6 ـ مؤسسه يک دولت متعاهد صرفاً به سبب آنکه در دولت متعاهد ديگر از طريق حق‌العمل کار، دلال يا هرعامل مستقلديگري به انجام امور مي‌پردازد. در آن دولت متعاهد ديگر داراي مقر دايم تلقي نخواهدشد مشروط برآنکه عمليات اشخاص مزبور در جريان عادي کسب و کار آنان صورت گيرد. مع‌ذلک، هرگاه فعاليت‌هاي چنين عاملي به طور کامل يا تقريباً کامل به آن مؤسسه تخصيص يافته باشد، چنانچه معاملات بين اين عامل و آن مؤسسه در شرايط استقلال انجام نگيرد، او به عنوان عامل داراي وضعيت مستقل قلمداد نخواهدشد.
7ـ صرف اينکه شرکت مقيم يک دولت متعاهد، شرکت مقيم و يا فعال در دولت متعاهد ديگر را کنترل مي‌کند و يا تحت کنترل آن قراردارد يا در آن دولت ديگر فعاليت تجاري انجام مي‌دهد (خواه از طريق مقر دائم و خواه به نحو ديگر) به‌خودي خود براي اين‌که يکي از آنها مقر دائم ديگري محسوب شود، کافي نخواهدبود.