ماده1 ـ تعاريف

از نظر اين موافقتنامه:
1ـ اصطلاح « سرمايه‌گذاري» عبارت از هرنوع مال يا دارايي از جمله موارد زير است كه توسط سـرمايه‌گذاران يكي از طرفـهاي متعاهد در قلمـرو و طـبق قوانين و مقررات طرف متعاهد ديگر (كه از اين پس طرف متعاهد سرمايه‌پذير خوانده مي‌شود) به كار گرفته شود:
الف ـ اموال منقول و غيرمنقول و حقوق مربوط به آنها.
ب ـ سهام يا هرنوع مشاركت در شركتها.
پ ـ حق نسبت به پول يا هر عملياتي كه داراي ارزش مالي باشد.
ت ـ حقوق مالكيت معنوي و صنعتي از قبيل حق اختراع، طرحها يا نمونه‌هاي صنعتي، علائم و اسامي تجاري، دانش فني و حسن شهرت تجاري.
ث ـ حقوق تجاري كه به موجب قانون يا قرارداد مربوط به سرمايه‌گذاري اعطاء شده باشد از جمله حقوق مربوط به اكتشاف، استخراج يا بهره‌برداري از منابع طبيعي.
2ـ اصطلاح « سرمايه‌گذاران» عبارت از اشخاص زير است كه در چارچوب اين موافقتنامه در قلمرو طرف متعاهد ديگر سرمايه‌گذاري كنند:
الف ـ اشخاص حقيقي كه به موجب قوانين هريك از طرفهاي متعاهد تابعيت آن طرف متعاهد را دارا باشند.
ب ـ اشخاص حقوقي هريك از طرفهاي متعاهد كه به موجب قوانين همان طرف متعاهد تأسيس شده و مركز اداره يا مركز اصلي فعاليتهاي آنها در قلمرو طرف متعاهد مزبور قرار داشته‌باشد.
3ـ اصطلاح « عوايد» به معني وجوهي است كه به طور قانوني از سرمايه‌گذاري حاصل شده‌باشد از جمله سود حاصل از سرمايه‌گذاري، سود سهام، كارمزد و حق‌الامتياز.
4ـ اصطلاح « قلمرو»:
الف ـ درمورد جمهوري اسلامي ايران به معني مناطقي است كه حسب مورد تحت حاكميت يا صلاحيت جمهوري اسلامي ايران قرار دارد و شامل مناطق دريايي مربوط آن نيز مي‌شود.
ب ـ درمورد جمهوري اندونزي به معني قلمروي است كه بر طبق حقوق بين‌الملل تحت حاكميت جمهوري اندونزي قرار دارد.