ماده1ـ
در اين آيين‌نامه اصطلاحات زير در معاني مشروح مربوط به كار مي‌روند:
الف ـ خدمات فوريتهاي پزشكي پيش بيمارستاني: به مجموعه خدمات و مهارتهاي فوري پزشكي اورژانسي كه در مواقع اضطراري مانند تصادف، بيماري حاد، پديده‌هاي طبيعي يا ساخته دست بشر در قالب نظام شبكه فوريتهاي پزشكي كشور قبل از رسيدن بيمار يا مصدوم حادثه‌ديده به بيمارستان ارايه مي‌شود، اطلاق مي‌گردد.
ب ـ آمبولانس: مورد استفاده در پايگاهها دو نوع مي‌باشد:
1ـ آمبولانس تيپ B: آمبولانسي كه به منظور انتقال و يا درمانهاي اوليه و پايش بيماران، طراحي و تجهيز شده است، اين آمبولانس داراي تجهيزات چهارگانه اصلي شامل كپسول اكسيژن، برانكارد، كيف احيا و ساكشن مي‌باشد.
2ـ آمبولانس تيپ C : آمبولانسي كه به منظور انتقال بيمار و درمانهاي پيشرفته طراحي و تجهيز شده است. آمبولانس تيپ (C) علاوه بر تجهيزات آمبولانس تيپ (B) مجهز به (DC) شوك نيز مي‌باشد.
ج ـ شبكه فوريتهاي پزشكي پيش بيمارستاني: شامل مركز ارتباطات يا مركز پيام، پايگاههاي شهري، جاده‌اي ـ موقت، هوايي، ريلي و دريايي ـ ساحلي و موقت خواهد بود.
1 ـ مركز ارتباطات و فرماندهي عمليات: مركز ارتباطات و فرماندهي عمليات، واحد اطلاع‌رساني و فراخوان اورژانس (115) و هماهنگ‌كننده پايگاههاي اورژانس است كه موظف مي‌باشد پس از تماس افراد نيازمند، اقدام مقتضي را با هماهنگي واحدهاي ذي‌ربط به عمل آورد. واحدهاي ارتباطات در مراكز استانها، شهرهاي داراي دانشگاه يا دانشكده علوم پزشكي و خدمات بهداشتي، درماني و شهرهاي با جمعيت بيش از (250) هزار نفر به صورت مستقل در يك مكان مناسب قرار مي‌گيرد.
2 ـ مركز پيام: در شهرستانهايي كه فاقد شرايط لازم براي ايجاد مركز ارتباطات و فرماندهي عمليات مي‌باشند و جمعيت آنها كمتر از (250) هزار نفر مي‌باشد مركز پيام ايجاد شده و به عنوان واحد اطلاع‌رساني وظيفه هماهنگي و فراخوان اورژانس (115) را به عهده دارد و در شرايط بحراني با مركز ارتباطات همكاري لازم را انجام خواهد داد.
تبصره 1ـ فاصله دو شهر جهت راه‌اندازي مركز پيام نبايد كمتر از (40) كيلومتر باشد.
تبصره 2ـ مركز پيام در يكي از پايگاههاي اورژانس موجود ايجاد شده و استفاده از پرسنل همان پايگاه جهت انجام امور محوله در اولويت مي‌باشد.
3ـ پايگاه امداد شهري: اين پايگاه در مراكز شهرستانها، شهرهاي داراي دانشگاه يا دانشكده علوم پزشكي و خدمات بهداشتي، درماني و شهرهاي با جمعيت بيش از (50) هزار نفر ايجاد مي‌شود. پايگاه امداد شهري با مركز پيام و مركز ارتباطات و فرماندهي عمليات در ارتباط بوده و داراي دو دستگاه آمبولانس مي‌باشد.
تبصره 1ـ در شهرهاي با جمعيت بيش از (50) هزار نفر به ازاي هر (60) هزار نفر جمعيت مازاد بر تعداد پايه (50 هـزار نفر) يك پايگاه به همراه دو آمبولانس فعال اضافه مي‌گردد.
تبصره 2ـ به منظور تسريع در ارايه خدمات فوريتهاي پزشكي، كاهش زمان رسيدن به صحنه حادثه و غلبه بر ترافيكهاي سنگين شهري در كلان شهرها (شامل: تهران، تبريز، شيراز، مشهد، اصفهان، اهواز، قم، كرج) بايستي هر پايگاه شهري مجهز به حداقل يك دستگاه موتورسيكلت اورژانس شود كه به ازاي هر دستگاه موتورسيكلت (4) نفر كاردان يا كارشناس مربوط تعريف مي‌گردد. ساير شهرها بنا بر ضرورت در اولويت‌هاي بعدي قرار مي‌گيرد.
4ـ پايگاه امداد جاده‌اي: پايگاه جاده‌اي در جاده‌ها و در مبادي شهرهاي با جمعيت كمتر از (50) هزار نفر با فاصله حداكثر (40) كيلومتر و با در نظر گرفتن حداكثر زمان رسيدن به محل حادثه (15) دقيقه ايجاد مي‌شود. هر پايگاه جاده‌اي داراي يك دستگاه آمبولانس فعال‌بوده و با مركز ارتباطات و فرماندهي عمليات و يا مركز پيام در ارتباط مي‌باشد.
تبصره ـ آمبولانس مورد استفاده در پايگاههاي شهري و جاده‌اي بايستي داراي شرايط آمبولانس تيپ (B) بوده و به ازاي هر سه پايگاه يك آمبولانس پشتيبان در نظر گرفته مي‌شود.
5 ـ پايگاه امداد فوريتهاي پزشكي موقت : پايگاههايي كه در ايام ويژه به منظور آمادگي و توان عملياتي بيشتر در مكانهايي كه افزايش جمعيت و يا تردد بيش از حد معمول دارند، راه‌اندازي مي‌شوند.
6 ـ پايگاه امداد هوايي: پايگاه هوايي در مسيرهاي صعب‌العبور، محورهاي حادثه‌خيز، محورهايي كه ميزان تردد در آنها بالا باشد و نيز در مناطقي كه دسترسي زميني به محل امكانپذير نباشد با درنظر گرفتن امكان استفاده از بالگرد در طول روز استقرار مي‌يابد.
7 ـ پايگاه امداد دريايي ـ ساحلي: امداد ساحلي و دريايي به دو روش امداد دريايي و امداد ساحلي انجام مي‌شود.
1 ـ 7 ـ امداد دريايي: پايگاههايي كه بيماران و مصدومين جزاير جنوب كشور را به مراكز درماني انتقال مي‌دهد.
2 ـ 7 ـ امداد ساحلي: در خط ساحلي استانهاي شمالي كشور در نقاط طرح سالم‌سازي دريا به صورت فصلي و با استفاده از نيروي انساني موجود در طرح يادشده، استقرار مي‌يابد.
8 ـ پايگاه امداد ريلي: پايگاه ريلي در مسير راه آهن سراسر كشور كه دسترسي جاده‌اي به آن امكانپذير نمي‌باشد و با در نظر گرفتن شرايط استقرار پايگاه جاده‌اي استقرار مي‌يابد.
