ماده4ـ راهبردها:
1ـ بازنگري مستمر، ارزشيابي و نظارت بر اجراي سياستها و برنامههاي سلامت زنان، طراحي و استقرار نظام پايش و مراقبت سلامت زنان در نظام سلامت كشور.
2ـ تقويت همكاريها و هماهنگيهاي بين بخشي در تدوين برنامههاي مؤثر بر ارتقاي سلامت زنان از طريق شوراي عالي سلامت.
3ـ شناسايي و تلاش جهت رفع موانع فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي مؤثر بر ارتقاي سلامت زنان.
4ـ ارزيابي مستمر وضعيت سلامت زنان و شناسايي عوامل مؤثر بر بهبود آن و راههاي تقويت و توسعه آنها، طراحي و استقرار نظام جامع اطلاعات سلامت زنان.
5 ـ توسعه آگاهي زنان و خانوادهها از نقش و مسئوليتهاي متعدد زنان در خانواده و اجتماع و همچنين نيازهاي سلامت زنان در مراحل مختلف زندگي اعم از كودكي، بلوغ، ازدواج، باروري، شيردهي، يائسگي و سالمندي.
6 ـ تدوين برنامههاي آموزشي متناسب با نيازهاي سلامت زنان و عوامل فرهنگي و اجتماعي تأثيرگذار بر آن از طريق تعامل بين بخشي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي با دستگاههاي ذيربط.
7ـ فرهنگسازي و اصلاح باورهاي جامعه نسبت به جايگاه زنان در تصميمگيري و تصميمسازي و نقش آنان در سلامت خود و جامعه و افزايش مشاركت آنان در مديريتهاي بخش سلامت زنان.
8 ـ حمايت از مشاركت سازمانهاي غيردولتي مرتبط با زنان در توسعه سلامت زنان و بهبود محيط زيست.
9ـ افزايش دسترسي زنان به نيروهاي متخصص و همگن خدمات سلامت در ابعاد كمي و كيفي متناسب با نيازهاي دورههاي مختلف زندگي آنان و رفع موانع فرهنگي، اقتصادي و فيزيكي براي دسترسي و استفاده از خدمات مورد نياز سلامت خود.
10ـ برنامهريزي مناسب جهت دسترسي به خدمات و حمايتهاي ويژه مورد نياز سلامت براي دختران و زنان آسيبپذير، زنان سرپرست خانوار، خودسرپرست و داراي معلوليتهاي فيزيكي، رواني و اجتماعي توسط دستگاههاي ذيربط از قبيل سازمان بهزيستي، كميته امداد امام خميني و بنياد شهيد و ايثارگران.
11ـ توسعه فرهنگ ورزش در بين دختران و زنان، رفع موانع موجود و دسترسي آنان بهامكانات موردنياز و بهينهسازي اوقات فراغت آنان توسط سازمان تربيتبدني و وزارتخانههاي آموزش و پرورش، علوم، تحقيقات و فناوري و بهداشت، درمان و آموزش پزشكي.
12ـ تقويت برنامهها و خدمات و توسعه آگاهي دختران و زنان درخصوص پيشگيري از بيماريهاي خاص و شايع زنان، تشخيص زودرس آن، بهبود فرهنگ تغذيه، سوء مصرف مواد و مصرفدخانيات با توجه بهآسيبپذيري شرايط فيزيولوژيك آنان در دورههايمختلف زندگي.
13ـ رعايت اصول و ضوابط معماري اسلامي و ملي با توجه به خصوصيات روحي و جسمي بانوان در شهرسازي، ساخت و تجهيز مدارس و مراكز فرهنگي و ورزشي ويژه آنان توسط شهرداريها و وزارت مسكن و شهرسازي.
14ـ آموزش لازم و فعال كردن زنان جهت ارتقاي آگاهي و تربيت اعضاي خانواده در زمينه شيوههاي سالم زندگي توسط رسانههاي ملي و جمعي و وزارت آموزش و پرورش.
15ـ تقويت ارتبـاط فعال با حوزههاي علميه جهت انعكاس موضوعات سلامت زنان به آنان و رفع ابهامات و شفافسازي ديدگاههاي فقهي در تأمين امنيت و حق سلامت زنان.
16ـ بهبود وضعيت سلامت محيط كار و تأثير آن بر سلامت زنان شاغل به ويژه در دوران بارداري و شيردهي توسط وزارت كار و وزارت رفاه و تأمين اجتماعي.
17ـ حمايت از ترويج و تسهيل امر ازدواج و تشويق جوانان براي تشكيل خانواده پايدار بر اساس معيارهاي صحيح و مناسب و رفع موانع فرهنگي و اقتصادي آن به عنوان عامل مؤثر بر سلامت.
18ـ اتخاذ تدابير لازم جهت اصلاح قوانين، مقررات و برنامهها و ساختارهاي حقوقي، اقتصادي و فرهنگي در راستاي حمايت از زنان خانواده با تأكيد بر سلامت.
19ـ افزايش آگاهيهاي زوجين و آموزشهاي لازم در زمينه حقوق، تكاليف، روابط سالم زناشويي، بهداشت باروري، مهارتهاي زندگي، حُسن خلق و معاشرت.
20ـ اصلاح نگرش خانوادهها نسبت به رفع تبعيض بين كودكان خود.
21ـ توانمندسازي، آموزش، افزايش آگاهي و حمايت از زنان، خانواده و جامعه درخصوص مهارتهاي لازم زندگي با توجه به آموزههاي ديني و شرايط فرهنگي، بومي و منطقهاي در پيشگيري و كنترل آسيبهاي اجتماعي.
22ـ شفافسازي مسئوليت و تقويت نقش و عملكرد دستگاهها و سازمانهاي مختلف در پيشگيري، ايمنسازي و كنترل آسيبهاي اجتماعي تأثيرگذار بر سلامت زنان در راستاي برنامه چهارم توسعه كشور.
23ـ اتخاذ تدابير مناسب جهت پيشگيري و كاهش هر گونه ظلم و خشونت خانوادگي و اجتماعي در تهديد سلامت جسماني و رواني زنان و حمايت از قربانيان خشونت توسط قوه قضائيه، نهادهاي فرهنگي و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي.
24ـ اتخاذ تدابير مناسب جهت ارتقاي سلامت زنان شاغل با توجه به نقشهاي خانوادگي (همسر و مادر) و اجتماعي آنان.
25ـ افزايش آگاهي جامعه از نقش و تأثير شغل خانهداري در سلامت و توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي كشور و حمايت از آن توسط وزارت كار و امور اجتماعي و قوه قضائيه.
26ـ توسعه مهارتها و ظرفيتهاي شغلي و كسب درآمد براي زنان از طريق خوداشتغالي و مشاغل خانگي به ويژه در اقشار آسيبپذير و نيازمند توسط وزارت كار و امور اجتماعي و وزارت رفاه و تأمين اجتماعي.