مسئله

با توجه به اينکه برابر ماده 316 اصلاحي قانون آئين دادرسي کيفري مصوب 1352 محکوميت بجزاي نقدي تا پنجاه هزار ريال بقيد ابداع سپرده قابل پژوهش و فرجام شناخته شده و از طرف ديگر بنا به حکم خاص تبصره 1 ماده 431 قانون موصوف که بر نسخ آن نص خاصي وجود ندارد محکوميت به جزاي نقدي تا بيست هزار ريال قطعي و غير قابل فرجام اعلام شده (که البته اين يک حکم خاص است) و با توجه به اينکه ضمن ماده 23 قانون اخير، تبصره 3 ماده 431 نسخ شده نظر به مجموع جهات فوق و براساس موازين استنباط قضائي آيا در حال حاضر محکوميت به جزاي نقدي تا بيست هزار ريال به تنهايي قابل فرجام است يا خير؟