نظر کميسيون مشورتي جزاي اختصاصي سال 1351

طبق راي وحدت رويه هيئت عمومي ديوانعالي کشور محروميت از حق رانندگي موضوع ماده دوم قانون تشديد مجازات رانندگان مجازات تکميلي شناخته شده است لذا بعد از اجراي مجازات اصلي (حبس) به موقع اجرا گذاشته مي شود. ولي چون هر حکمي بعد از قطعيت و ابلاغ آن به محکوم عليه قابليت اجرا دارد چنانچه اجراء مجازات اصلي (حبس) به جهتي ازجهات تا مدتي اجرا نشود محروميت از حق رانندگي که قطعي شده و به محکوم عليه ابلاغ گرديد يک واقعيت قابل اجرا مي باشد و چنانچه محکوم عليه در آن مدت اقدام به رانندگي وسايل نقليه کند در حکم کسي است که بدون داشتن گواهي نامه اقدام به رانندگي آن وسايل کرده و طبق ماده 9 قانون تشديد مجازات رانندگان قابل تعقيب و مجازات خواهد بود.