رأي اصراري 3 ـ 1377/2/22 هيأت عمومي شعب حقوقي ديوان‌ عالي کشور

به دلالت محتويات پرونده، اختيارات آقاي محسن به نمايندگي جهاد سازندگي فقط محدود به ارسال و حمل كالا بر اساس بارنامه تنظيمي، كه خود يك قرارداد تجاري مي باشد بوده است. نامبرده بعد از تنظيم بارنامه و ارسال كالا حق تغيير محل تخليه كالا را نداشته است. عرفاً تغيير محل كالا بايستي از طريق صدور بارنامه جديد يا اصلاح بارنامه قبلي و قيد مراتب در بارنامه با ارائه محوز جديد از ناحيه صاحب كالا باشد هر اقدامي كه بدون رعايت تشريفات مذكور انجام شده باشد مردود و غير موجه است و در كليه بارنامه ها نام راننده قيد و مقصد شيراز معين شده است و محكوميت كيفري رانندگان مويد مسئوليت موسسه حمل و نقل است و عمل خلاف آقاي حسن و رانندگان در تخليه كالا در بندرعباس كه با سوء نيت انجام شده به هيچ وجه رافع مسئوليت متصدي حمل و نقل نخواهد بود و عرف نيز متصدي حمل و نقل را مسئول كالا مي داند نتيجتاً دادنامه تجديدنظر خواسته كه برخلاف مندرجات پرونده و مدلول مواد 386 و 388 قانون تجارت صادر گرديده است نقض مي شود.