‌ماده 27 ـ اجراي سندهاي قبلي

1 ـ اين سند در روابط بين كشورهايي كه در مورد آنها اجرا مي‌شود و تا حدودي كه اجرا مي‌گردد جايگزين كنوانسيون پاريس مورخ بيستم مارس سال1883 ميلادي برابر اول فروردين ماه سال 1262 هجري شمسي و اسناد تجديدنظر شده بعدي آن است.
2-
‌الف ـ در مورد كشورهايي كه اين سند قابل اجرا نيست يا به طور كامل قابل اجرا نمي‌باشد ولي سند ليسبن مورخ 31 اكتبر 1958 برابر با 10 آبان ماه‌سال 1337 هجري شمسي در مورد آنها اجرا مي‌گردد، سند اخير به طور كامل يا در حدودي كه اين سند برابر بند (1) جايگزين آن نمي‌شود لازم‌الاجرا‌خواهد ماند.
ب ـ همچنين در مورد كشورهايي كه نه اين سند ـ به طور كلي يا جزئي ـ و نه سند ليسبن هيچ كدام لازم‌الاجرا نيست، سند لندن مورخ دوم ژوئن1934 برابر با سيزدهم خرداد ماه سال 1313 هجري شمسي به طور كامل يا در حدودي كه اين سند برابر بند (1) جايگزين آن نمي‌شود، لازم‌الاجرا‌خواهد ماند.
پ ـ همچنين در مورد كشورهايي كه نه اين سند ـ به طور كلي يا جزئي ـ و نه سند ليسبن و نه سند لندن هيچ كدام لازم‌الاجرا نيستند، سند لاهه مورخ‌ششم نوامبر 1925 برابر با شانزدهم آبان ماه سال 1304 هجري شمسي به طور كلي يا در حدودي كه اين سند برابر بند (1) جايگزين آن نيست،‌لازم‌الاجرا مي‌ماند.
3 ـ كشورهايي كه عضو اتحاديه نيستند و طرف اين سند مي‌شوند آن را در مورد هر كشور اتحاديه كه طرف اين سند نيست يا هر چند طرف آن است‌اعلاميه پيش‌بيني شده در جزء اول قسمت (ب) بند (1) ماده (20) را صادر نموده است اجرا مي‌نمايند. كشورهاي ياد شده تصديق مي‌نمايند كه كشور‌ياد شده اتحاديه مي‌تواند در روابط خود با آنها مقررات جديدترين سندي را كه به آن پيوسته است بكار بندد.