ماده 1 ـ
در اين آيين‌نامه، اصطلاحات زير در معاني مربوط به كار رفته است:
الف ـ منابع طبيعي: آب و خاك و منابع تجديد شونده از قبيل جنگل مرتع، آبزيان و جانوران وحشي.
ب ـ بهره برداري: هر نوع استفاده از منابع طبيعي
ج ـ توان بالقوه: حد نهايي توليد منابع طبيعي كه در مناسب‌ترين شرايط اكولوژيكي، حفاظتي و بهره برداري صحيح حاصل مي‌گردد و بر اساس‌مطالعات علمي قابل برآورد است.
د ـ بهره برداري پايدار: نوعي بهره برداري است كه منجر به كاهش توان بالقوه منابع طبيعي در آينده نشود.
هـ ـ مشاركت مردم: شركت كليه اشخاص حقيقي و حقوقي، گروه‌هاي ذي‌نفع و سازمان‌هاي غير دولتي، متناسب با ميزان تأثير و سهم آنها در حفاظت و‌بهره‌برداري پايدار از منابع طبيعي در كليه مراحل برنامه‌ريزي، تصميم‌گيري، اجرا و نظارت بر طرح‌ها و فعاليتهاي مرتبط با منابع طبيعي.
