‌ماده 1 ـ

مخارج جاري و مصارف شغل كه در تبصره اول ماده 1 قانون ماليات بر عايدات و حق تمبر مصوب 29 آبان 1312 قيد شده عبارت است از:
1 ـ كرايه مكاني كه براي انجام شغل لازم است. اگر فقط قسمتي از مكان مربوط به حوايج شغلي است كرايه آن قسمت جزء مصارف شغل حساب مي‌شود در صورتي كه براي مكان كرايه داده نشود‌ بايد ميزاني را حساب كرد كه اگر بنا بود كرايه داده شود آن ميزان داده مي‌شد.
2 ـ كليه مخارجي كه براي بيمه و نگاهداري و سوخت و روشنايي محل لازم است و امثال اين مخارج ضروري مربوط به محل.
3 ـ منافع وجوهي كه براي تكميل حوايج شغلي از اشخاص ثالث استقراض و به كار انداخته شده.
4 ـ حقوق و مزد اعضاء و كارگران مؤسسه.
5 ـ هر گونه مالياتي كه بابت دوره مالياتي (‌يعني سالي كه بايد ماليات آن داده شود) پرداخته شده باشد.
6 ـ هر گونه مخارج حقيقي و انتفاعي يا اداري و ساير مخارج ضروري مربوط به شغل با ارائه مدارك. مخارجي كه جنبه شخصي و خصوصي داشته باشد از قبيل كرايه خانه شخصي ـ مخارج خانواده ـ خرج اسباب و اثاثيه ـ خرج تحصيل اولاد ـ ‌مخارج تفريح و تفنني و هر گونه خرج ديگر كه مربوط به شغل مؤدي نيست مخارج جاري و مصارف شغل حساب نمي‌شود.