اهداف وسياستهاي كلي فرهنگي برنامه سوم توسعه كشور

(‌مصوب جلسه 439 مورخ 1377/12/25 شوراي عالي انقلاب فرهنگي)
1 ـ اعتلا و تعميق معرفت، بصيرت و باورهاي اسلامي و ارتقا و تحكيم ارزشهاي اسلام و انقلاب اسلامي در همه ابعاد.
1-1 ـ گسترش كمي و ارتقاي كيفي آموزش مباني اعتقاد بطور جامع و همه جانبه و ترويج معارف و توسعه تربيت اسلامي با تأكيد بر سيره عملي‌معصومين (ع) و ديگر اسوه‌هاي مذهبي بويژه حضرت امام خميني رضوان الله تعالي عليه. 2-1 ـ تعظيم شعائر و مراسم و احياي سنتهاي اصيل مذهبي‌واستفاده شايسته و نوين از ايام الله و اعياد و مناسبتهاي اسلامي و پيراستن آنها از هر گونه افراط و تفريط و روشهاي نادرست.
3-1 ـ تبيين وترويج و گسترش فرهنگ و ارزشهاي انقلاب اسلامي و دفاع مقدس بويژه معرفي جلوه‌ها و نمونه‌هاي ايثار و اخلاص و سيره بسيجي.
4-1 ـ گسترش آموزش و فرهنگ انس با قرآن در جامعه اسلامي با تكيه بر تفكر و تدبر درقرآن..
5-1 ـ توسعه پژوهش‌هاي نظري و كاربردي درزمينه شناخت و تبيين معارف و ارزشهاي فرهنگ اسلام و انقلاب اسلامي و حمايت از آن.
6-1 ـ مقابله با خرافات، انحرافات و بدعتهاي اعتقادي، تحجر فكري و ظاهرگرايي و خود باختگي در برابر فرهنگ بيگانه و افراط در تجددطلبي.
7-1 ـ طراحي و تدوين شاخصها و شيوه‌هاي مناسب براي ارزشيابي فرهنگ عمومي و بررسي مستمر ميزان تحقق ارزشهاي مطلوب در اخلاق و رفتار‌جامعه.
2 ـ گسترش زمينه‌هاي مناسب براي شناسايي، هدايت و حمايت استعدادها و خلاقيتهاي انساني و شكوفاشدن روحيه ابداع و نوآوري در حوزه مختلف‌از طريق.
1-2 ـ تشويق و حمايت مراكز فرهنگي درجهت شناسايي و جذب نويسندگان و هنرمندان و نخبگان علمي و فرهنگي كشور و معرفي نمونه‌هاي‌برجسته و ارج گذاري شايسته مادي و معنوي بر آثار برگزيده وارزشمند آنها.
2-2 ـ ايجاد تسهيلات براي معرفي خلاقيتها و آثار و برقراري ارتباط نخبگان با مراكز فرهنگي بين المللي بويژه دركشورهاي اسلامي.
3-2 ـ ايجاد و گسترش نظامهاي تشويقي و تربيتي مناسب براي رشد خلاقيت و ابتكار در اقشار مختلف جامعه بويژه جوانان و زنان بااولويت مناطق‌محروم.
4-2 ـ تحول مطلوب نظام آموزشي و تربيتي و روزآمد كردن روشهاي آن و تشويق دانش‌آموزان و دانشجويان به خلاقيت و انديشه ورزي و افزايش‌قدرت تحليل و نگارش و حل مسأله و ايجاد دگرگوني درنظام فراگيري و افزايش معلومات.
5-2 ـ ارتقاي جايگاه پژوهش در مديريت و سياستگذاري و برنامه ريزي فرهنگي و ارتباط مستمر دستگاههاي فرهنگي باپژوهشگران.
6-2 ـ تدوين و تصويب قوانين و راهكارهاي موردنياز براي تشويق و حمايت از نقد در زمينه‌هاي فرهنگي و حمايت قانوني ازحقوق پديد آورندگان آثار‌و فعاليتهاي فرهنگي.
3 ـ گسترش فرهنگ مشاركت عمومي با تأكيد بر اصل مسئوليت اجتماعي از طريق :
1-3 ـ فراهم كردن زمينه‌هاي لازم درآموزش و پرورش و آموزش عالي براي مشاركت و همكاري دانش‌آموزان و دانشجويان درفعاليتها و نگهداري از‌محيط‌ها و مراكز آموزشي و فرهنگي.
2-3 ـ بازنگري و اصلاح قوانين و مقررات براي جلب و تأمين مشاركت عمومي و ايجاد انگيزه سرمايه گذاري و فعاليت دربخشهاي تعاوني و‌خصوصي.
3-3 ـ فضا سازي فرهنگي و اجتماعي براي تقويت و رشد اساس مسئوليت عمومي و گسترش فرهنگ مشاركت با استفاده از رسانه‌ها،‌مساجد و مراكز‌تبليغات اسلامي بر اساس آموزه‌هاي ديني و اخلاق اسلامي.
4-3 ـ اهتمام به اشاعه فرهنگ گفتگو وتبادل افكار در جامعه.
5-3 ـ تشويق و ترغيب مردم به خود اتكايي و جلب همكاري آنها در مديريت مراكز فرهنگي ـ اجتماعي از طريق كمك به شكل‌گيري و تقويت‌تشكل‌هاي داوطلبانه مردمي.
4 ـ تحكيم وحدت و همبستگي ملي، ضمن احترام به آداب و رسوم و فرهنگهاي محلي از طريق :
1-4 ـ ايجاد زمينه مناسب براي حفظ وحدت كلمه بويژه در ميان كانونها و اقشار تأثيرگذار.
2-4 ـ تلاش مستمر درراه تقويت و ترويج زبان و خط فارسي، هنرهاي ملي و فرهنگ عامه به منظور حفظ و استمرار هويت اصيل ملي.
3-4 ـ گسترش مراكز، فعاليتها و توسعه جشنواره‌ها و مسابقات فرهنگي در مناطق و استانها و ايجاد شرايط مناسب براي ارايه فعاليتهاي فرهنگي استانها‌در سطح ملي و بين المللي.
4-4 ـ احترام به فرهنگ و سنن پسنديده طوايف و جوامع روستايي و نيز پي ريزي توسعه منطقه‌اي بر مبناي ويژگيهاي بومي و فرهنگ خاص هر منطقه‌در جهت تقويت فرهنگ اسلامي ـ ايراني.
5-4 ـ استفاده شايسته از نمادهاي اسلامي ـ ايراني درانواع توليدات و تبليغات و برنامه‌هاي فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي، سياسي.
6-4 ـ همگرايي بين طوائف و اقشار اجتماعي و مقابله فرهنگي با گرايشها و حساسيتهاي قومي و منطقه‌اي در قالب تشكلهاي گوناگون.
7-4 ـ اهتمام به تحكيم اتحاد اسلامي به عنوان مهمترين ركن و ضامن وحدت ملي بر اساس تعاليم و سيره امام خميني (‌ره).
8-4 ـ گسترش فرهنگ ايرانگردي و مهاجرپذيري با رفع موانع موجود و بسيج امكانات لازم براي توسعه آن.
5 ـ ايجاد زمينه‌هاي رشد كمي و كيفي آثار و خدمات فرهنگي از طريق:
1-5 ـ حمايت از تأسيس، توسعه و گسترش مراكز عرضه آثار فرهنگي و امكانات تفريحي درسراسر كشور به ويژه در نقاط مستعد و محروم.
2-5 ـ ايجاد مؤسسه‌هاي اعتباري به منظور حمايت از توليد و عرضه آثار و خدمات فرهنگي و استمرار پرداخت يارانه‌هاي بخش فرهنگ.
3-5 ـ بازنگري قوانين و تسهيل مقررات مربوط به تأسيس و فعاليت مؤسسه‌ها و نهادها و تشكلهاي غير دولتي در راستاي ايجاد زمينه سالم رقابت در‌حوزه توليد و آفرينش و ارائه آثار و خدمات فرهنگي.
4-5 ـ تشويق فعاليتهاي فرهنگي فوق برنامه در مدارس، اماكن، مراكز آموزش عالي و دستگاهها و سازمانهاي مختلف دولتي و غير دولتي.
5-5 ـ استفاده از نهادهاي صنفي و حرفه‌اي در ارزشيابي كمي و كيفي آثار و خدمات فرهنگي.
6-5 ـ تدوين راهبرد و تعيين جايگاه صنايع فرهنگي و فن آوري مرتبط با فرهنگ در توسعه صنعت كشور و تشويق سرمايه گذاري در تأسيسات زير‌بنايي حوزه فرهنگ.
7-5 ـ تقويت و توسعه نظام اطلاع رساني فرهنگي.
6 ـ گسترش فرهنگ استفاده بهينه از منابع عمومي و ثروتهاي ملي با تقويت وجدان كاري و انضباط اقتصادي و ايجاد روحيه قناعت و صرفه جويي از‌طريق:
1-6 ـ تقويت و توسعه آموزشهاي عمومي درزمينه صرفه جويي و مصرف بهينه منابع ملي و جلوگيري از سوء استفاده از منابع.
2-6 ـ استفاده از امكانات و ظرفيتهاي فرهنگي موجود در كشور براي بهره برداري بهينه از منابع عمومي.
3-6 ـ طراحي و اجراي نظام‌ها و روشهايي براي پاسخگويي بخشهاي عمومي (‌دولتي و غير دولتي) در خصوص مصارف منابع عمومي.
4-6 ـ اصلاح و كارآمد نمودن نظامها و روشهاي ارزشيابي عملكرد كاركنان و دستگاههاي دولتي و عمومي در جهت مصرف مناسب منابع ملي.
5-6 ـ گسترش فرهنگ ساده زيستي و مردمي بودن بويژه در ميان مديران و گارگزاران نظام.
6-6 ـ ارائه الگوهاي مناسب مصرف منابع عمومي و ثروتهاي ملي.
7-6 ـ طراحي و اجراي نظام تشويق و تنبيه د ربخش دولتي بر اساس وجدان كاري و انضباط اقتصادي.
8-6 ـ توسعه آموزشهاي مديران دولتي در زمينه رعايت انضباط اقتصادي و پاسخگو نمودن آنها از طريق تقويت نظام بازرسي و ارزشيابي.
7 ـ شناساندن فرهنگ و ارزشهاي والاي اسلام، ايران و انقلاب اسلامي به جهانيان و شناخت فرهنگهاي ساير ملل و بهره‌گيري از جنبه‌هاي مثبت آنها از‌طريق :
1-7 ـ حفظ و مرمت، احيا و معرفي آثار و بناهاي تاريخي و فرهنگي اسلامي ايراني.
2-7 ـ تشويق و حمايت از بازشناسي و تصحيح و ترجمه و انتشار متون ادبي، هنري، ديني، عرفاني، فلسفي و عملي تمدن اسلامي ـ ايراني با استفاده‌از زبان مناسب و شيوه‌هاي هنري نو.
3-7 ـ جمع آوري، پژوهش و نشر دانش فني بومي در حوزه‌هاي ميراث فرهنگي، صنايع دستي و علوم وصيانت از آنها.
4-7 ـ ايجاد زمينه مناسب براي گفتگوي علمي و تعامل فكري در ميان صاحبنظران اديان و تمدنهاي مختلف و ايجاد تسهيلات براي برقراري ارتباط‌نخبگان و مؤسسه‌هاي فرهنگي با مجامع فرهنگي بين المللي.
5-7 ـ حمايت از مراكز و كرسيهاي ايران‌شناسي و آموزش زبان فارسي و تلاش د رجهت گسترش آنها در خارج از كشور.
6-7 ـ توسعه پوشش فعاليتهاي فرهنگي براي مخاطبان دركشورهاي ديگر بويژه براي ايرانيان خارج از كشور و تدوين معيارها و مقررات لازم.
7-7 ـ تقويت و گسترش مبادله استاد و دانشجو با كشورهاي مختلف و ايجاد زمينه‌هاي حضور مؤثر مبلغان، قاريان، دانش‌آموزان، نخبگان علمي‌وديني و ورزشكاران و هنرمندان در صحنه‌هاي بين الملل.
8-7 ـ تبيين حقايق انديشه تشيع در سطح جهان با تأكيد بر حفظ وحدت امت اسلامي.
9-7 ـ معرفي و ترويج اهداف و ارزشهاي انقلاب اسلامي بويژه احياي اسلام به عنوان الگوي عملي زندگي اجتماعي.
10-7-‌تدوين معيارها و مقررات براي تبادل فرهنگي با خارج از كشور با اولويت حوزه‌هاي تمدن ايراني و اسلامي.
8 ـ حفظ مباني و ارزشهاي ديني و ملي در برنامه ريزي‌هاي توسعه كشور از طريق :
1-8 ـ اولويت بخشيدن به جايگاه و نقش محوري فرهنگ ديني و ملي در برنامه ريزيهاي توسعه كشور.
2-8 ـ مطالعه و بررسي اجتماعي و فرهنگي و ارزشيابي ميراث و سنن ملي براي رسيدن به الگوي توسعه ملي.
3-8 ـ مطالعه مستمر وضع فرهنگ عمومي و بررسي پيامدها و آسيب‌هاي فرهنگي اجراي برنامه‌هاي توسعه و ارائه پيشنهادهاي مناسب براي اصلاح‌برنامه.
4-8 ـ ايجاد زمينه هماهنگي و همگامي بين دستگاههاي مختلف در برنامه ريزيهاي علمي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي در طول برنامه سوم توسعه.
5-8 ـ تحكيم باورهاو پايبندي به حفظ ارزشهاي ديني و ملي در سياستگذاري‌ها و برنامه ريزيهاي توسعه و ارائه راه كارهاي اجرائي آن .
6-8 ـ حمايت از توسعه نهادهاي كارآمد تربيت ديني و مردمي در سراسر كشور.
9 ـ آراستگي سيماي جامعه به مظاهر اسلام و انقلاب اسلامي از طريق :
1-9 ـ حفظ و احيا و مرمت بافت‌هاي ارزشمند قديمي شهرها با رعايت اصول نوين برنامه ريزي و معماري شهري و تشويق و ترويج استفاده روزآمد از‌دانش و مصالح و منابع بومي در اين خصوص.
2-9 ـ تدوين معيارها و شاخص‌هاي شهرسازي و معماري اسلامي ايراني و بازنگري قوانين و مقررات در ساخت وسازهاي شهري و روستايي.
3-9 ـ تشويق و ترويج طراحي و توليد پوشاك و مدلهاي آرايشي مناسب براساس باورها و سنت‌هاي اسلامي و ملي .
4-9 ـ كمك به تبيين و معرفي الگوهاي عيني زندگي بر اساس سنت‌ها و باورهاي اسلامي و ملي در زمينه‌هايي مانند تفريحات و ورزش، سرگرمي‌ها و‌بازيها، تزيينات و تجملات.
5-9 ـ ترويج فرهنگ اقامه شعائر و فرائض ديني در جامعه و تهيه قوانين و مقررات لازم براي منطبق نمودن برنامه زندگي اجتماعي با آن.
6-9 ـ متناسب كردن امكانات و شرايط و ظواهر اماكن عمومي اعم از اماكن تفريحي، هنري، سياحتي، مسافرتي و ورزشي با معيارهاي زندگي اسلامي‌بويژه ايجاد مساجد و ديگر بناها و فضاهاي تبليغي.
7-9 ـ توسعه مساجد و اماكن مذهبي متناسب بانيازهاي زمان در برنامه ريزي شهرسازي.
8-9 ـ زمينه سازي براي ايجاد تحول در نحوه اداره و بهره برداري مطلوب‌تر از اماكن و فضاهاي تبليغي و ديني.
9-9 ـ رعايت ارزشهاي اسلامي در كليه تبليغات شهري و رسانه‌اي و هماهنگي آن با فرهنگ ديني وملي جامعه.
10 ـ شناخت ويژگيها و نيازهاي جوانان و زمينه سازي براي رشد، كمال و پيشرفت آنها از طريق:
1-10 ـ ايجاد ظرفيتهاي لازم براي گسترش مطالعات و تحقيقات پيرامون مسايل مختلف جوانان.
2-10 ـ اعمال اصلاحات ضروري در ساختار اداري و نهادهاي قانوني و تدوين راهكارهاي هماهنگ اجرايي براي پاسخگويي به نيازهاي جوانان.
3-10 ـ كمك به توسعه و گسترش تشكلهاي غير دولتي جوانان .
4-10 ـ استفاده از ظرفيتها و خلاقيت‌هاي جوانان براي مشاركت فعال در ارتقاي فرهنگي و سازندگي و توسعه كشور.
5-10 ـ اهتمام علمي و عملي به تقويت باورهاي اسلامي و ملي و تحكيم ارزشهاي انقلاب اسلامي و ارتقاي فرهنگ خود باوري جوانان و افزايش‌توان علمي آنان در شناخت سنتها و فرهنگ مردم و كشف شيوه‌هاي مناسب مراودات فرهنگي.
6-10 ـ گسترش آموزشهاي فرهنگي و توسعه امكانات تفريحي بويژه براي كودكان، نوجوانان و جوانان.
11 ـ اصلاح بينش عمومي و باورهاي فرهنگي جامعه نسبت به جايگاه و نقش زن و ارتقاي نقش مؤثر و سازنده زنان در جامعه و خانواده بر اساس‌تعاليم اسلامي از طريق:
1-11 ـ ايجاد و تقويت شرايط فرهنگي ـ اجتماعي و الزامات مناسب براي بهره مندي نظام از شايستگي‌ها و توانمنديهاي زنان در تمام سطوح
2-11 ـ بازنگري در نظام ارزشگذاري كار زنان بويژه در بخش‌هاي فرهنگ و تعليم و تربيت و خانواده.
3-11 ـ توجه به نيازهاي دختران جوان بر اساس الگوهاي تربيت اسلامي براي تقويت روحيه جامعه پذيري آنان.
4-11 ـ تقويت منابع فعاليتهاي فرهنگي، تفريحي و ورزشي بانوان و توزيع عادلانه‌تر امكانات در سراسر كشور بويژه در مناطق محروم.
5-11 ـ اهتمام به تقويت معايرهاي پذيرفته شده در نگرش به زن و خانواده و سعي در وحدت رويه بر اساس آن معيارها.
6-11 ـ كمك به معرفي الگوي زن مسلمان با توجه به معيارهاي اسلامي و مقتضيات روز.
7-11 ـ هدايت و گسترش پژوهشهاي مربوط به زنان براي احيا و اعتلاي ارزشهاي زن مسلمان.
8-11 ـ تقويت جايگاه خانواده به عنوان ركن بنيادين جامعه اسلامي و سعي در استحكام مباني آن بر مبناي اخلاق و حقوق اسلامي.
9-11 ـ توسعه فرهنگ عفاف در كليه سطوح برنامه ريزي بمنظور استحكام خانواده و تثبيت ارزشهاي اسلامي.
10-11 ـ زمينه سازي براي ارتقاي فرهنگي و منزلت اجتماعي زنان خانه دار.
11-11 ـ ايجاد مصونيت و حفظ امنيت خانواده از نظر فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي و انجام مطالعات در شناسايي و معرفي عوامل تهديد كننده بنيان‌خانواده.
12-11 ـ آشناسازي جامعه با حقوق، تواناييها و مسئوليتهاي اعضاي خانواده و گسترش آموزش دانش خانواده در سطوح مختلف.
12 ـ ساماندهي نهادها و ايجاد هماهنگي ميان دستگاههاي فرهنگي كشور از طريق :
1-12 ـ مشخص كردن نقش و قلمرو دستگاهها و نهادهاي خارج از حوزه فرهنگ و فرهنگي به معناي خاص از نظر تأثير آنها بر فرهنگ عمومي و آثار و‌خدمات فرهنگي.
2-12 ـ تفكيك سطوح سياستگذاري، برنامه ريزي و اجرايي در بخش فرهنگ و تعيين دستگاههاي خاص براي هر سطح.
3-12 ـ بازنگري و شفاف ساختن نظام و نظارت و ارزشيابي فعاليتهاي فرهنگي و كارا نمودن آن.
4-12 ـ كاهش تصدي دولت و محدود كردن فعاليتهاي مربوط به آثار و خدمات فرهنگي توسط دستگاههاي دولتي و واگذاري آن به بخش خصوصي.
5-12 ـ بهبود بخشيدن به شيوه‌هاي تبليغات ديني و ساماندهي شبكه تبليغي و تشكلهاي ديني ـ مردمي به منظور ارتقاء سطح كيفي و كمي تبليغات.
6-12 ـ ارتقاء منابع انساني بخش فرهنگ و ايجاد انگيزه براي جذب نيروهاي كارآمد.
7-12 ـ تعيين نهاد مسئول براي بررسي و ارزيابي مستمر وضعيت و تحولات فرهنگ عمومي بويژه از جهت اخلاقي، ديني و معنوي.
8-12 ـ تدوين چهارچوب قانوني براي گزارش ساليان دولت دربار رشد فرهنگي و ديني بويژه دين باوري نسل جوان با توجه به نقش دستگاههاي‌اقتصادي، سياسي و فرهنگي و آموزشي.
9-12 ـ تدوين سازو كار مناسب براي ايجاد ثبات در مديريتهاو برنامه‌هاي مؤثر در نهادهاي فرهنگي و آموزشي
13 ـ ايجاد زمينه‌هاي مناسب براي تقويت بنيه مادي و رونق اقتصاد فرهنگ از طريق:
1-13 ـ وضع يا اصلاح قوانين مربوط به حوزه توليد و توزيع آثار و خدمات فرهنگي.
2-13 ـ زمينه سازي، ايجاد تسهيلات و حمايت از صادرات محصولات فرهنگي در بازارهاي جهاني.
3-13 ـ توسعه صنعت ايرانگردي و جهانگردي از طريق تبيين و تدوين الگوي متناسب با ارزشهاي نظام و انقلاب اسلامي و رفع موانع و مشكلات‌موجود و معرفي جاذبه‌هاي گردشگري ايران در سطح بين الملل خصوصاً جاذبه‌هاي معنوي و اسلامي در سطح بين الملل و جهان.
4-13 ـ تدوين راهبرد و تعيين جايگاه صنايع فرهنگي و فن آوري مرتبط با فرهنگ در توسعه صنعت كشور و تشويق سرمايه گذاري د رتأسيسات زير‌بناي حوزه فرهنگ.
5-13 ـ ايجاد مؤسسه‌هاي اعتباري به منظور حمايت از توليد و عرضه آثار و خدمات فرهنگي و استمرار پرداخت يارانه هاي بخش فرهنگ.
6-13 ـ تبيين و ترويج فرهنگ مسئوليت پذيري خانواده‌ها در تأمين نيازهاي فرهنگي و تدوين شيوه‌هاي افزايش سهم مصرف فرهنگي در كل‌هزينه‌هاي خانوار.
14 ـ ساماندهي نظام اطلاع رساني براي استفاده از فن آوري‌هاي جديد و چاره انديشي براي مصون ماندن از آثار منفي آن از طريق:
1-14 ـ تقويت و ساماندهي مراكز مطالعاتي موجود براي شناخت همه جانبه آثار و عوارض تحولات فن آوري‌هاي جديد
14-2 ـ تقويت مراكز مطالعاتي وپژوهشي و برنامه سازي و توسعه امكانات فني و تجهيزاتي رسانه‌هاي جمعي داخلي.
3-14 ـ تجهيز و تقويت مراكز فرهنگي و آموزشي موجود براي مقابله با آثار مخرب فن آوريهاي جديد.
4-14 ـ اهتمام جدي به تقويت و توسعه نظام اطلاع رساني فرهنگي و ديني .
5-14 ـ افزايش ظرفيت توليد و پخش و تكميل پوشش راديويي و تلويزيوني در شبكه‌هاي سراسري، استاني، شهري و بون مرزي.
6-14-‌ايجاد و توسعه امكانات ماهواره‌اي سازمان صدا و سيما براي انتقال امواج راديويي و تلويزيوني در سطح منطقه‌اي و جهاني.
15 ـ تحكيم مباني و اركان فرهنگ اسلامي و مقابله با تهاجم فرهنگي بيگانه از طريق:
1-15 ـ توجه به حفظ ارزشهاي ديني و ملي در سياستگذاريها و برنامه ريزيها و فعاليتهاي تمام بخشهاي اقتصادي، سياسي و اجتماعي در راستاي‌مقابله با تهاجم فرهنگي.
2-15 ـ نظام‌مند كردن نحوه مقابله با تهاجم فرهنگي در عرصه‌هاي مختلف اجتماعي.
3-15 ـ تبيين پايه‌هاي تفكر اسلامي در همه ابعاد زندگي و ارائه الگوهاي مناسب براي جامعه و بويژه جوانان.
4-15 ـ تبيين شيوه‌هاي مناسب براي اسلامي كردن حوزه علوم انساني و اجتماعي و حمايت از پژوهشهاي اين حوزه.
5-15 ـ تبيين كارآمدي نظام ديني در اداره امور جامعه و پاسخگويي ب شبهات مطرح شده.
6-15 ـ تبيين و گسترش فرهنگ امر به معروف و نهي ازمنكر با در نظر گرفتن شيوه‌ها و روشهاي نوين و صحيح اسلامي.
7-15 ـ تدوين برنامه‌هاي مناسب در شيوه‌هاي تبليغ سنتي و بهره‌گيري از قالب‌هاي متنوع و نوين هنري در عرضه مفاهيم والاي فرهنگ اسلامي.
8-15 ـ هدايت و گسترش پژوهشهاي فرهنگي با تأكيد بر فرهنگ خودي و شناخت راههاي نفوذ فرهنگ بيگانه.
9-15 ـ تبيين و تبليغ نقاط ضعف فرهنگ مهاجم.
10-15 ـ تدوين ضوابط و مقررات قانوني و اتخاذ تدابير حقوقي و قضايي مؤثر براي مقابله با ترويج فرهنگ بيگانه.