ماده واحده ـ
مواد (43) و (44) قانون تامين اجتماعي ـ مصوب 1354 ـ به شرح زير اصلاح و سه تبصره به ماده (80) قانون مزبور الحاق‌مي‌شود:
1 ـ نصاب اعتراض به آراي هياتهاي بدوي تشخيص مطالبات، مندرج در قسمت اخير بند (4) ماده (43) به يك ميليون و پانصد هزار (1500000) ريال تغيير مي‌يابد.
2 ـ در ماده (44) قانون تامين اجتماعي عبارت «در تهران» به عبارت «درمراكز استانها» تغيير مي‌يابد.
3 ـ بند (3) ماده (80) به شرح زير اصلاح و سه تبصره به آن الحاق مي‌شود:
«3 ـ درصورت فوت بيمه شده‌اي كه در ده سال آخر حيات خود، حداقل حق بيمه يك سال كار، مشروط براينكه ظرف آخرين سال حيات حق بيمه 90روز كار را پرداخت كرده باشد.
تبصره 1 ـ بيمه شدگان مشمول قانون تامين اجتماعي كه قبل از تصويب اين ماده واحده فوت شده و به هر علت در مورد آنان مستمري برقرار نشده‌است، حسب مورد مشمول شرايط مقرر در اين بند يا تبصره (2) هستند.
تبصره 2 ـ چنانچه بيمه شده فاقد شرايط مقرر در اين بند باشد ولي حداقل (20) سال حق بيمه مقرر را قبل از فوت پرداخت كرده باشد، بازماندگان وي‌از مستمري برخوردار خواهند شد. در تعيين متوسط مزد يا حقوق ماهانه مشمولان اين تبصره براي محاسبه ميزان مستمري، تبصره ماده (77) قانون‌تامين اجتماعي ملاك عمل قرار مي‌گيرد.
تبصره 3 ـ بيمه شده‌اي كه از تاريخ تصويب اين قانون به بعد فوت مي‌شود و فاقد شرايط مقرر در اين بند مي‌باشد، چنانچه سابقه پرداخت حق بيمه او‌كمتر از (20) سال و بيشتر از (10) سال باشد، به بازماندگان وي در ازاي هر سال سابقه پرداخت حق بيمه، غرامت مقطوعي معادل يك ماه حداقل‌دستمزد كارگر عادي در زمان فوت به طور يكجا و به نسبت سهام مقرر در ماده (83) قانون تامين اجتماعي پرداخت مي‌شود.»
