ماده 1 ـ تعاريف
از نظر اين موافقتنامه:
1 ـ اصطلاح «سرمايه‌گذاري» عبارت از هر نوع دارايي است كه توسط سرمايه‌گذاران يك طرف متعاهد در قلمرو طرف متعاهد ديگر طبق قوانين و‌مقررات طرف اخيرالذكر سرمايه‌گذاري شده باشد و به ويژه شامل موارد زير است:
الف ـ اموال منقول و غير منقول و نيز حقوق مربوط به آنها مانند رهن، حق حبس، وثيقه يا حق انتفاع،
ب ـ سهام يا هر نوع مشاركت در شركتها،
ج ـ حق ادعا نسبت به پول يا هر عملياتي كه داراي ارزش اقتصادي باشد،
د ـ حق‌التاليف، حقوق مالكيت صنعتي از قبيل حق اختراع، نمونه‌هاي بهره‌برداري، طرحها يا نمونه‌هاي صنعتي، علايم تجاري يا خدماتي، اسامي‌تجاري، دانش فني و حسن شهرت تجاري،
هـ ـ حق اكتشاف، استخراج يا بهره‌برداري از منابع طبيعي و نيز ديگر حقوق كسبي اعطا شده بوسيله قانون، قرارداد يا تصميم قانوني مراجع ذيصلاح.
2 ـ اصطلاح «سرمايه‌گذار» در ارتباط با هر يك از طرفين متعاهد به:
الف ـ اشخاص حقيقي كه به موجب قوانين همان طرف متعاهد، اتباع طرف متعاهد مذكور بشمار آيند،
ب ـ اشخاص حقوقي كه به موجب قوانين همان طرف متعاهد تاسيس شده و مقر و فعاليت اقتصادي حقيقي آنها در قلمرو همان طرف متعاهد قرار‌گرفته باشد،
اطلاق مي‌گردد كه در قلمرو طرف متعاهد ديگر سرمايه‌گذاري نمايند.
3 ـ اصطلاح «عوايد» به معناي مبالغي است كه بطور قانوني از سرمايه‌گذاري حاصل گرديده و بخصوص (بدون قيد انحصار شامل سود) هزينه‌هاي‌مالي، عايدات سرمايه‌اي، سود سهام، حق‌الامتياز و كارمزد مي‌باشد.
4 ـ اصطلاح «قلمرو» به معناي قلمرو هر طرف متعاهد شامل مناطق دريايي مجاور ساحل كشور مربوط تا حدي كه آن كشور مي‌تواند طبق حقوق‌بين‌الملل بر آن حقوق حاكميت يا صلاحيت قضايي اعمال كند، مي‌باشد.
