ماده واحده -
حضانت فرزندان صغير يا محجوري كه پدرانشان به مقام والاي شهادت رسيده و يا فوت شده باشند با مادران آنها خواهد بود و هزينه‌متعارف زندگي اين فرزندان چنانچه از اموال خودشان باشد در اختيار ولي شرعي است و اگر از طريق بودجه دولت يا از بنياد شهيد پرداخت مي‌شود در‌اختيار مادرانشان قرار مي‌گيرد مگر آنكه دادگاه صالح در موارد ادعاي عدم صلاحيت مادر حكم صلاحيت بكند.
تبصره 1 - مقصود از محجور در اين قانون مجنون يا سفيه است كه حجرش متصل به صغر باشد.
تبصره 2 - ازدواج مادراني كه در ماده واحده ذكر شده است، مانع از حق حضانت آنها نمي‌گردد.
تبصره 3 - حدود هزينه متعارف توسط دادگاه معين و به مادر يا نماينده قانوني او پرداخت خواهد شد.
تبصره 4 - در مواردي كه تعيين حدود هزينه متعارف يا عدم صلاحيت مادر به فرزندان شهدا در دادگاه مطرح باشد بنياد شهيد موظف است‌كارشناس خود را به دادگاه معرفي كند.
