ماده 1 ـ
تعاريف
به جز در مواردي كه فحواي عبارت، معني ديگري را ايجاب نمايد، از لحاظ اين موافقت‌نامه:
الف ـ اصطلاح "كنوانسيون" به كنوانسيون هواپيمايي كشوري بين‌المللي كه در تاريخ شانزدهم آذر ماه سال يكهزار و سيصد و بيست و سه هجري شمسي برابر با‌هفتم دسامبر سال يكهزار و نهصد و چهل و چهار ميلادي در شيكاگو براي امضا مفتوح شد، اطلاق مي‌شود، همچنين شامل هر اصلاحيه و الحاقيه‌اي كه به‌موجب ماده 90) و 94) كنوانسيون ياد شده توسط طرفهاي متعاهد تصويب شده است، مي‌باشد.
ب ـ اصطلاح "مقامهاي هواپيمايي" در مورد جمهوري اسلامي ايران به "رييس سازمان هواپيمايي كشوري" و هر شخص يا مقامي كه مجاز به انجام وظايف فعلي‌يا وظايف مشابه آن سازمان باشد، و در مورد دولت پادشاهي اسپانيا به وزارت كار و حمل و نقل عمومي اداره كل هواپيماي كشوري) و هر شخص يا مقامي كه‌وظايف مشابه آن وزارت باشد، اطلاق مي‌شود.
پ ـ اصطلاح "شركت هواپيمايي تعيين شده" به شركتي كه هر كدام از طرفهاي متعاهد براي بهره‌برداري از سرويس‌هاي مورد توافق در مسيرهاي مشخص شده‌در پيوست موافقت‌نامه حاضر مطابق با مقررات ماد 3) اين موافقت‌نامه، تعيين مي‌نمايند.
ت ـ اصطلاح "ظرفيت" در مورد يك هواپيما، به ميزان بارگيري مؤثر آن هواپيما در يك مسير يا قسمتي از مسير و اصطلاح "ظرفيت" در مورد "سرويس‌توافق‌شده" به ظرفيت هواپيما در چنين سرويسي ضربدر دفعات پرواز هواپيماي ياد شده طي زمان معين در تمام يا قسمتي از مسير، اطلاق مي‌شود.
ث ـ اصطلاح "سرزمين" در مورد يك كشور به مناطق خاكي و آبهاي سرزميني مجاور آن كه تحت حاكميت و سلطه آن كشور است، اطلاق مي‌شود.
ج ـ اصطلاحات "سرويس هوايي"، "سرويس هوايي بين‌المللي"، "شركت هواپيمايي" و "توقف به منظورهاي غير حمل و نقل" به ترتيب داراي همان معاني است‌كه در ماده 96) كنوانسيون به آنها داده شده است.
2 ـ بديهي است كه عناوين مواد موافقت‌نامه حضار، هيچ يك از مقررات آن را به نحوي از انحا محدود نمي‌كند يا توسعه نمي‌دهد.
