ماده 13 ـ
علاوه بر معافيتهاي مندرج در متن اين قانون در موارد زير بهاي خدمات و هزينههاي مندرج در اين قانون دريافت نميگردد:
الف: هواپيماهاي متعلق به دولت كه به منظورهاي غير بازرگاني پرواز مينمايند.
ب: هواپيماهاي متعلق به رؤساي كشورها يا مقامات دولتي دعوت شده به وسيله دولت ايران و نمايندگان سياسي و وابستههاي سفارتخانههايمقيم ايران كه به منظور غير بازرگاني پرواز مينمايند.
ج ـ هواپيماهايي كه بنا به توصيه يكي از سازمانهاي دولتي ايران به منظور همكاريهاي نظامي يا اقتصادي يا كشاورزي و غيره در فرودگاههاي ايرانبه پرواز غير انتفاعي مبادرت مينمايند.
د: هواپيماهايي كه به منظور تجسس و نجات در موارد سانحه در ايران پرواز مينمايند.
ه: پروازهاي آزمايشي كه بنا به دستور سازمان هواپيمايي كشوري به منظور احراز صلاحيت پرواز هواپيما صورت ميگيرد.
و: فرودهايي كه بنا به دستور مقامات صلاحيتدار ايران به منظور كنترل پرواز صورت ميگيرد.
ز: حق اشتراك كتاب اطلاعات هواپيمايي كشوري (AIP) و حق تمديد آن در مورد سازمانهاي دولتي ايران و مقامات دولتي هواپيمايي كشورهايخارجي
ح: عوارض صدور و تمديد گواهينامه براي كاركنان سازمان هواپيمايي كشوري.
ماده 14 ـ
دهدرصد از درآمد حاصل از اجراي اين قانون جهت تأمين قسمتي از هزينههاي رفاهي كارمندان سازمان هواپيمايي كشور تشخيص دادهخواهد شد كه آييننامه مربوطه ظرف 2 ماه توسط سازمان هواپيمايي كشوري تهيه و به تصويب دولت خواهد رسيد.
ماده 15 ـ
از تاريخ تصويب اين قانون تعرفه جديد عوارض فرود و توقف و ساير خدمات و عوارض مربوط به گواهينامههاي فني و هواپيماها وكاركنان پرواز مصوب 1346 و ساير مقررات مغاير با اين قانون ملغي است.