ماده 1ـ
سازمان حفاظت محيط ريست و شورايعالي حفاظت محيط زيست در اين آئيننامه بترتيب سازمان و شورايعالي ناميده ميشوند.
ماده 2ـ
پارک ملي به محدوده اي از منابع طبيعي کشور اعم از جنگل و مرتع و بيشههاي طبيعي واراضي جنگلي ودشت و آب و کوهستان اطلاق ميشود که نمايانگر نمونههاي برجستهاي از مظاهر طبيعي ايران باشد و بمنظور حفظ هميشگي وضع زندگي و طبيعي آن و همچنين ايجاد محيط مناسب راي تکثير و پرورش جانوران وحشي و رشد رستنيها در شرايط کاملا طبيعي تحت حفاظت قرار ميگيرد.
ماده 3ـ
آثار طبيعي ملي عبارت از پديدههاي نمونه و نادر گياهي يا حيواني يا اشکال يا مناظر کم نظير و کيفيات ويژه طبيعي زمين يا درختان کهنسال يادگار تاريخي ميباشد که با منظور داشتن محدوده متناسبي تحت حفاظت قرار ميگيرد.
ماده 4ـ
پناهگاه حيات وحش به محدوده اي از منابع طبيعي کشور اعم از جنگل و مرتع و دشت و آب و کوهستان اطلاق ميشود که داراي زيستگاهههاي طبيعي نمونه و شرايط اقليميخاص براي جانوران وحشي بوده و بمنظور حفظ و يا احياء اين زيستگاهها تحت حفاظت قرار ميگيرد.
ماده 5ـ
منطقه حفاظت شده به محدوده اي از منابع طبيعي کشور اعم از جنگل و مرتع و دشت و آب و کوهستان اطلاق ميشود که از لحاظ ضرورت حفظ و تکثير نسل جانوران وحشي ياحفظ و يا احياء رستنيها و وضع طبيعي آن داراي اهميت خاصي بوده و تحت حفاظت قرار ميگيرد.