1 ـ
به طور كلي مبناي عمران ناحيهاي در ايران به طوري كه تا كنون ملحوظ بوده در وهله اول عبارت بوده است از سرمايهگذاري وسيع در مناطقي كه ازحيث طبيعي داراي امكانات توسعه براي تحصيل حداكثر بازده اقتصادي باشد و در وهله دوم احيا و آباداني مناطق عقبمانده كشور مورد نظر بودهاست.