ماده 128 ـ
راننده وسيله نقليه ايکه در حرکت است. شب يا هر موقع ديگريکه بعلت کمي روشنائي نتواند اشياء و اشخاص را از فاصله 150 متري بخوبي تشخيص دهد بايد چراغهاي آنرا بترتيب مقرر در مواد بعدي روشن نمايد.
ماده 129 ـ
در خيابانها و جادههائيکه نور کافي وجود دارد بايد فقط از چراغهاي کوچک و در صورت خرابي ناگهاني چراغهاي کوچک جلو از نور پائين چراغهاي بزرگ استفاده شود.
ماده 130 ـ
در ساعاتيکه چراغها بايد روشن باشند، اگر چند وسيله نقليه متصل بهم حرکت کنند، روشن کردن چراغهائيکه بلحاظ محل نصبشان پوشيده ميشوند ضرورت ندارد ولي در هرحال چراغهاي جلوي وسيله اولي و چراغهاي عقب وسيله آخري بايد روشن باشند.
ماده 131 ـ
وسائل نقليه موتوري موظفند که در جادهها و سرپيچها از نور بالا استفاده کنند تا بتوانند کليه اشياء و اشخاص را در فاصله دورتر از حد مقرر ببينند مگر در موارد زير که بايد از نور پائين استفاده نمايند:
1 ـ در موقع روبرو شدن با وسيله نقليه ايکه از جهت مخالف حرکت ميکند. دراينصورت راننده بايستي از فاصله 150 متري از نور پائين استفاده نمايد تا نور بالا چشمهاي راننده مقابل را خيره نسازد. در عين حال براي جلوگيري از تابش خيره کننده نور بچشم رانندگان ديگر ممکن است بر حسب مورد از چراغهاي کوچک يا چراغهاي مه استفاده نمود.
2 ـ هنگامي که وسيله نقليه از فاصله 150 متري عقب وسيله نقليه ديگري که در حال حرکت است عبور ميکند مگر وقتي که در حال سبقت گرفتن باشد.
ماده 132 ـ
چراغهاي داخل وسائل نقليه عمومي مسافربري شبها موقع حرکت بايد روشن باشند.
ماده 133 ـ
استعمال چراغهاي چشمک زن در وسائل نقليه ممنوع است مگر جهت وسائل نقليه امدادي و اتومبيل هاي مدارس و وسائل موتوري برف روبي و در مواقع گردش يا خطر.