ماده 156 ـ
هر نمايندهاي كه نقص قانون و يا مسامحه در اجراي آن مشاهده نمايد حق دارد طبق اصل 27 و اصل 42 قانون اساسي و وزير يا وزيران را مورد استيضاح قرار دهد و نيز ممكن است استيضاح در باب سوء جريان اداره و سوء سياست داخلي و خارجي دولت به عمل آيد.
ماده 157 ـ
هر نمايندهاي كه از وزير يا وزيران بخواهد استيضاح نمايد بايد تقاضاي خود را كتباً در جلسه علني به رييس مجلس بدهد و در آن تقاضا موضوع استيضاح را صريحاً و با ذكر مورد يا موارد معين نمايد. تقاضاي مزبور در آن جلسه يا جلسه بعد قرائت ميشود و بدون مباحثه تقاضا پذيرفته شده و براي وزير يا وزيران فرستاده ميشود.
ماده 158 ـ
پس از ابلاغ ورقه استيضاح به وزير يا وزيران مورد استيضاح در اولين جلسه مجلس شوراي ملي وزير يا وزيران مزبور در مجلس حاضرميشوند و مجلس پس از اصغاء نظر آنان راجع به تعيين وقت استيضاح بدون مذاكره در اصل موضوع روز استيضاح را كه نبايد بيش از دو هفته به تأخير افتد معين مينمايد.
تعيين وقت در مدت مقرر در اين ماده حتمي است و تأخير آن ممكن نخواهد بود مگر با موافقت استيضاحكننده و دولت.
ماده 159 ـ
استيضاحكننده مجاز نخواهد بود در ضمن استدلال و توضيحات خود موضوعهاي ديگري را غير از موضوعي كه براي استيضاح اعلام كرده مورد بحث قرار دهد.
ماده 160 ـ
استيضاحكننده حق دارد پس از پاسخ وزير يا وزيران مورد استيضاح توضيحات تكميلي بدهد به شرطي كه آن توضيحات مختصر بوده و از يك ربع ساعت تجاوز ننمايد.