ماده واحده ـ
تبصرههاي زير به مواد 2 و 5 و 8 و 14 و 16 قانون سهيم كردن كارگران اضافه ميگردد.
تبصره 3 ماده 2 ـ براي هر يك از كارگاههايي كه بنا به تشخيص كميسيون مندرج در ماده 1 قانون پس از خرداد 1342 مشمول مقررات قانون مذكورگردد وزارت كار و خدمات اجتماعي ميتواند فرصتي كه حداكثر از سه ماه متجاوز نباشد براي انعقاد پيمان دسته جمعي منظور و اعلام دارد.
تبصره 4 ماده 2 ـ در صورتي كه كارگاهي نماينده كارگران طبق آييننامه مذكور در ماده 44 قانون كار انتخاب نگرديده باشد پيمان دستهجمعي كه حداقل به امضاء پنجاه و يك درصد كارگران همان كارگاه رسيد باشد در مورد كليه كارگران آن كارگاه نافذ خواهد بود.
تبصره 2 ماده 5 ـ كارگاهها و صنايعي كه به موجب قانون خاص بهوسيله دولت اداره و يا بهرهبرداري ميشوند مكلف خواهند بود در صورتي كه صنايع و كارگاههاي خصوصي مشابه مشمول مقررات اين قانون شده باشند با توجه به روشهاي مندرج در ماده 2 نسبت به سهيمكردن كارگران خود اقدام نمايند.
تبصره ماده 8 ـ در صورتي كه روش متخذه در پيمان دستهجمعي روش سهيم كردن كارگران در منافع خالص كارگاه باشد ميزان سهم كارگران و كيفيت اجراي روش به همان قرار است كه در پيمان دستهجمعي مربوطه ذكر و پيشبيني گرديده است.
تبصره 4 ماده 14 ـ كارگراني كه سابقه خدمت آنان كمتر از يك سال باشد از حداقل ضريب انتفاعي جدول شماره يك استفاده خواهند نمود.
تبصره ماده 16 ـ در اين قبيل پيمانها كه خارج از مهلتهاي مقرر قانوني منعقد ميگردد مزاياي كارگران از تاريخ شمول كارگاه بايستي تأديه گردد.