ماده 17ـ
در هر سالن کار به تناسب تعداد کارگران بايد درهاي يک طرفه اي که به خارج باز شوند به نام درهاي نجات وجود داشته باشد و درهاي مزبور به راهروها و يا معابر خروي ساختمان منتهي شوند.
ماده 18ـ
درهاي خروجي نجات هيچ وقت نبايد قفل باشد و بايد بهوسيله علائم و يا چراغ هاي مخصوصي از داخل مشخص باشد.
ماده 19ـ
کليه پلکان ها و پاگردها در ساختمان هاي بلندتر از دو طبقه (طبقه اول 5 متر و ساير طبقات هر کدام چهار متر محاسبه ميشود) بايد با مصالح ساختماني نسوز ساخته شوند.
ماده 20ـ
درهائي که به طرف پلکان باز ميشود بايد لااقل فاصله اي به اندازه عرض در تا نخستين پله براي توقف داشته باشند.
ماده 21ـ
در کارگاه هائي که بيشتر احتمال بروز حريق ميرود بايد وسائل مخصوص اعلام خطر (آژير) به کار رود بطوري که در تمام محوطه کار اعلام خطر شنيده شود.
ماده 22ـ
کارفرما موظف است مواد محترقه مورد نياز کارخانه را در تانک ها و مخازني که مقاوم در مقابل آتش باشند نگهداري نمايد و اين مخازن و تانک ها بايد از محل کار مجزا و فاصله کافي داشته باشند.
ماده 23ـ
در نقاطي که مواد منفجره و يا مواد سريع الاحتراق يا سريع الاشتعال وجود دارد استعمال دخانيات و روشن کردن و حمل کبريت، فندک و امثال آنها بايد ممنوع گردد.
ماده 24ـ
در موارد زير تعبيه و نصب برق گير الزامي است.
الف ـ ساختمانهائي که در آن مواد قابل احتراق و يا انفجار توليد و يا ذخيره و انبار ميشود.
ب ـ تانک ها و مخازني که بنزين و نفت و روغن و يا مواد قابل اشتعال ديگر در آنها نگهداري ميشود.
ج ـ کوره هاي مرتفع و دودکش هاي بلند