هدف:
هدف از اين آييننامه، تدوين الزامات ايمني در بکارگيري ابزارهاي دستي و دستي قدرتي براي پيشگيري و کاهش حوادث ناشي از کار ميباشد.
دامنه شمول:
مقررات اين آييننامه به استناد مواد85 و 86 قانون كار جمهوري اسلامي ايران تدوين گرديده و براي كليه کارگاهها، كارفرمايان،كارگران و كارآموزان مشمول قانون مذكور لازم الاجرا ميباشد.
فصل اول: تعاريف
ابزار دستي:
ابزاري است كه فقط با نيروي اعمال شده توسط کاربر مورد استفاده قرار ميگيرد و شامل انواع آچار، انبردست، پيچگوشتي، چکش و غيره ميباشد.
ابزار دستي قدرتي
ابزاري است كه علاوه بر نيروي کاربر با نيروي قدرت بيروني به کار گرفته ميشود. در انواع ابزارهاي دستي قدرتي از موتور الكتريكي، موتور احتراق دروني، هواي فشرده، موتور بخار، احتراق مستقيم سوخت و پيشرانها استفاده ميشود. نوع ابزار دستي قدرتي توسط منبع قدرت آن تعيين ميگردد كه شامل انواع الكتريكي، بادي، سوخت مايع، هيدروليكي و پيشران پودري ميباشد.
ابزار برقي: ابزاري كه نيروي محرکه آن از انرژي الكتريكي فراهم ميگردد. نظير دريل برقي
ابزاربادي: ابزاري كه نيروي محرکه آن از هواي فشرده فراهم ميگردد. نظير ميخکوب بادي
ابزار احتراقي: ابزاري كه نيروي محرکه آن از احتراق سوخت فراهم ميگردد. نظير چمنزن و اره زنجيري
ابزار با پيشران پودري: ابزاري كه نيروي محرکه آن به وسيله عملکرد کنترل شده يک خرج حاوي ماده شيميايي پودري فراهم ميگردد. نظير تفنگ شليک ميخ يا بست در فولاد يا بتن
ابزار هيدروليك: ابزاري كه نيروي محرکه آن از راه انتقال فشار سيالات فراهم ميگردد. نظير جك هيدروليکي
فصل دوم: مقررات عمومي
فصل سوم: مقررات تخصصي
[امضاء]
اين آييننامه مشتمل بر سه فصل و 85 ماده به استناد مواد 85 و 91 قانون كار جمهوري اسلامي ايران در جلسه مورخ 7/12/1396 شوراي عالي حفاظت فني تهيه و در تاريخ 31/6/1397 به تصويب سرپرست وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعي رسيده است.