معاذير موجهه كه توسط هيأتهاي موضوع اين دستورالعمل مورد بررسي قرار ميگيرد عبارتند از:
الف ـ بيماري مانع از حضور كه وفق مقررات ابلاغي به تأييد پزشك يگان محل خدمت فرد برسد.
ب ـ فوت همسر، پدر، مادر، برادر، خواهر، اولاد (در زماني كه عرفاً براي مراسم اوليه ضرورت دارد) و همچنين بيماري سخت يكي از آنان (در صورتي كه مراقب ديگري نميباشد و به مراقبت وي نياز باشد).
ج ـ ابتلاء به حوادث بزرگ مانند حريق، سيل و زلزله.
د ـ در توقيف يا حبس بودن.
تبصره 1 ـ
كليه كاركنان وظيفه كه به حوادث مذكور در بندهاي (الف)، (ب) و (ج) اين ماده مبتلا گردند موظفند در اولين فرصت ممكن، مراتب را به يگان محل خدمت خود اطلاع و حسب مورد نسبت به اخذ مرخصي استعلاجي، استحقاقي و امثال آن اقدام نمايند. در صورتي كه امكان اخذ مرخصي وجود داشته باشد و اقدام نكنند همچنين اگر پس از بر طرف شدن عذر و سپري شدن مدتي كه عرفاً براي آن حادثه ضرورت دارد خود را معرفي ننمايند با توجه به مدت غيبت طبق مقررات اين دستورالعمل با آنان رفتار خواهد شد.
تبصره 2 ـ
در صورتي كه بنا بر نظر يكي از اعضاء هيأت موضوع ماده 5، براي تأييد صحت هر يك از معاذير اعلام شده و ميزان تأثير آن نياز به اخذ نظر پزشك يا كارشناس متخصص و يا سازمان خاص باشد نظر هيأت پس از وصول نظر تخصصي اعلام خواهد شد.
تبصره 3 ـ
كاركنان وظيفه در صورت بيماري مكلفند براي معالجه به مراكز درماني نيروهاي مسلح مراجعه نمايند و نسبت به اخذ گواهي اقدام نمايند و در صورت فوريت و ضرورت معالجه به ساير مراكز درماني گواهيهاي صادره از سوي آن مراكز، در صورتيكه عذر موجه تلقي خواهد شد كه به تأييد مراكز درماني نيروهاي مسلح برسد در اين صورت با تشخيص هيأت ايام غيبت موجه تلقي خواهد شد.