ماده 1 ـ
با كاركنان وظيفه نيروهاي مسلح كه در زمان صلح براي اولين بار مرتكب فرار از خدمت شده و ظرف مدت 60 روز از شروع غيبت ( از روزي كه در محل خدمت حاضر نشده تا پايان شصتمين روز) مراجعه نمايند بدون ارجاع پرونده به مرجع قضائي بر اساس اين دستورالعمل رفتار خواهد شد.
ماده 2 ـ
به خدمت دوره ضرورت كاركنان وظيفه موضوع اين دستورالعمل در مقابل هر روز غيبت و فرار دو روز افزوده ميشود، اين اضافه خدمت بيش از سه ماه نخواهد بود.
ماده 3 ـ
چنانچه معرفي كاركنان وظيفه فراري به محل خدمت خود پس از 60 روز از تاريخ غيبت باشد و يا اينكه كاركنان مزبور دستگير شوند و يا سابقه فرار از خدمت داشته باشند به فرار آنان در مراجع قضائي رسيدگي خواهد شد.
ماده 4 ـ
پرونده فرار كاركنان وظيفه فراري موضوع اين دستورالعمل در طول مدت فرار آنها تهيه و در صورت دستگيري در طول مدت فرار و يا بلافاصله پس از گذشت 2 ماه از تاريخ غيبت آنها جهت رسيدگي به مرجع قضائي ذيصلاح ارسال خواهد شد.
ماده 5 ـ
فراريان مشمول اين دستورالعمل در صورتيكه مدعي عذر موجه باشند، ادعاي آن در هيأتي كه با شركت فرماندهان، رؤساء، مديران و مسؤولين عقيدتي سياسي (نمايندگي ولي فقيه در سپاه) و مسؤولان حفاظت اطلاعات و يا معاونان آنان در سطح لشكرها، تيپهاي مستقل، نواحي انتظامي (فرماندهي انتظامي استان) و ردههاي همطراز و بالاتر تشكيل ميگردد بررسي شده و نظر اكثريت اعضاء هيأت مزبور نسبت به موجه يا موجه نبودن عذر اعلام شده قطعي است.
ماده 6 ـ
معاذير موجهه كه توسط هيأتهاي موضوع اين دستورالعمل مورد بررسي قرار ميگيرد عبارتند از:
الف ـ بيماري مانع از حضور كه وفق مقررات ابلاغي به تأييد پزشك يگان محل خدمت فرد برسد.
ب ـ فوت همسر، پدر، مادر، برادر، خواهر، اولاد (در زماني كه عرفاً براي مراسم اوليه ضرورت دارد) و همچنين بيماري سخت يكي از آنان (در صورتي كه مراقب ديگري نميباشد و به مراقبت وي نياز باشد).
ج ـ ابتلاء به حوادث بزرگ مانند حريق، سيل و زلزله.
د ـ در توقيف يا حبس بودن.
ماده 7 ـ
در صورت موجه بودن بخشي از ايام غيبت و فرار، به ايام غيبت، اضافه خدمت تعلق نميگيرد.
ماده 8 ـ
در صورتي كه مدت فرار مرحله اول بيش از 2 ماه باشد پرونده به مراجع قضائي ارسال ميشود. چنانچه توسط مرجع قضائي نسبت به قسمتي از ايام فرار به لحاظ عذر موجه قرار منع پيگرد صادر شود و باقيمانده فرار مشمول اين دستورالعمل باشد مراتب از سوي مرجع قضائي به يگان مربوط اعلام و يگان مطابق مقررات اين دستورالعمل (با نظر فرمانده) اقدام خواهد نمود.
ماده 9 ـ
در صورت اشتغال به خدمت كاركنان وظيفه فراري موضوع اين دستورالعمل و اعمال اضافه خدمت نسبت به آنها با اعلام رضايت فرمانده، مدير يا رئيس يگان يا قسمت مربوط از خدمت وي و تصويب هيأت موضوع ماده 5 تمام يا قسمتي از اضافه خدمت مزبور بخشيده ميشود.
ماده 10 ـ
رياست هيأت موضوع ماده 5 اين دستورالعمل حسب مورد با فرماندهان، رؤساء و مديران لشكرها، تيپهاي مستقل، نواحي انتظامي (فرمانده انتظامي استان) و يا جانشين و معاونين ثابت (ركن يكم يا نيروي انساني) آنان ميباشد و تشكيل هيأت بدون حضور هر يك از آنها فاقد رسميت است.
ماده 11 ـ
دبيرخانه هيأت در معاونتهاي نيروي انساني (ركن يكم) يا واحدهاي مشابه آنها تشكيل خواهد شد و خلاصه مذاكرات و مصوبات هر جلسه در دفتر مخصوص كه براي همين منظور تهيه ميشود، ثبت خواهد گرديد و به امضاء حاضرين در جلسه خواهد رسيد. دبيرخانه موظف است مصوّبات را حداكثر ظرف 48 ساعت از زمان پايان جلسه به مبادي ذيربط اعلام نمايد.
ماده 12 ـ
محل رسيدگي به ادعاء كاركنان وظيفه، همان واحدي است كه هيأت در آن تشكيل ميگردد و فرد در آن واحد يا يگان خدمت مينمايد. در صورتي كه در واحد يا يگاني به هر دليل هيأت تشكيل نگردد، رسيدگي به ادعاي كاركنان وظيفه در يگان يا واحد بالاتر كه داراي هيأت ميباشد انجام خواهد شد. در هر صورت بايد به ادعاي كاركنان وظيفه قبل از پايان يافتن مدت خدمت قانوني آنها رسيدگي شود.
ماده 13 ـ
اين دستورالعمل با يك مقدمه (متن ماده 60 قانون مجازات جرائم نيروهاي مسلح) و چهار بخش متضمن 13 ماده و 6 تبصره تنظيم و در تاريخ 28/5/1383 به تصويب ستاد كل نيروهاي مسلح رسيد.