ماده 1 ـ
در اجراي اصل يكصد و شصت و چهارم قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران نقل و انتقال دورهاي قضات به ترتيب مقرر در اين قانون انجام ميشود.
ماده 2 ـ
كليه كساني كه از تاريخ تصويب اين قانون با پايه قضايي به استخدام قوه قضاييه در ميآيند موظفند در هريك از محلهاي استقرار واحدهاي قضايي درجه 3، 2 و 1 (موضوع ماده 3 اين قانون) به مدت پنجسال انجام وظيفه نمايند.
رعايت ترتيب خدمت در واحدهاي قضايي فوق الزامي نيست.
ماده 3 ـ
درجه بندي محلهاي استقرار واحدهاي قضايي با لحاظ محروميت، بدي آب و هوا و دوري از مركز به موجب آييننامهاي خواهد بود كه به وسيله وزير دادگستري تهيه و به تصويب هيات وزيران ميرسد.
ماده 4 ـ
كساني كه خدمت موظف خود را در محلهاي استقرار واحدهاي قضايي درجه 3 و 2 با رعايت ماده (2) و تبصرههاي آن به پايان رسانيدهاند چنانچه با تمايل خود در محلهاي استقرار واحدهاي قضايي درجه 3 و 2 خدمت كنند در ازاي هر دو سال خدمت يك پايه قضايي به آنان اعطا و مادامي كه در واحدهاي قضايي مذكور خدمت مينمايند به ميزان يك پنجم حقوق مبناي گروه مربوطه به حقوق آنان افزوده ميشود.
ماده 5 ـ
رسيدگي به تقاضاهاي نقل و انتقال قضات در هر سال يك بار انجام ميگيرد. چگونگي و زمان رسيدگي به آنها برابر ضوابطي خواهد بود كه به پيشنهاد وزير دادگستري به تصويب رييس قوه قضاييه ميرسد.
ماده 6 ـ
انتصاب مديران كل و مشاغل گروه 8 و همچنين كساني كه داراي شش سال سابقه تحصيل در دوره خارج فقه و اصول به تأييد شوراي مديريت حوزه علميه قم و يا داراي درجه دكترا در يكي از رشتههاي حقوق ميباشند مشمول مقررات اين قانون نخواهند بود.
ماده 7(الحاقي 2/12/1379) ـ
بانوان متأهل دارنده پايه قضايي از شمول ماده (2) اين قانون مستثني ميباشند و در شهر محل اقامت دايمي همسرانشان به خدمت اشتغال مييابند.