ماده1-
از نظر اين كنوانسيون:
1- « كنوانسيون مسؤوليت (1992)» به معناي كنوانسيون بينالمللي مسؤوليت مدني ناشي از آلودگي نفتي، (1992) ميباشد.
(1) مكرر - « كنوانسيون صندوق (1971)» به معناي كنوانسيون بينالمللي تأسيس صندوق بينالمللي براي جبران خسارت آلودگي نفتي (1971) ميباشد. براي دولتهاي متعاهد به پروتكل (1976) مربوط به آن كنوانسيون، اين عبارت به منزله اشاره به كنوانسيون صندوق (1971) به صورت اصلاح شده توسط آن پروتكل تلقي خواهدشد.
2- « كشتي، شخص، مالك، نفت، خسارت آلودگي، اقدامات پيشگيرانه، سانحه و سازمان» داراي همان معاني مندرج در ماده (1) كنوانسيون مسؤوليت (1992) ميباشد.
3- « نفت» مشمول حق عضويت به معناي نفت خام و نفت سوخت كه در بندهاي (الف) و (ب) زير تعريف گرديدهاند، ميباشد:
الف - « نفت خام» يعني هر مخلوط هيدروكربن مايع كه به صورت طبيعي در زمين وجود دارد اعم از اين كه به نحو مطلوبي جهت حمل تغييرشكل داده شده يا نشده باشد. همچنين شامل نفتهاي خام كه بعضي قسمتهاي تقطيري از آن خارج شدهاند (كه گاهي با نام مواد خام مرغوب شده به آنها اشاره ميشود) يا بعضي قسمتهاي تقطيري به آن اضافه گرديدهاند (كه گاهي با نامهاي مواد خام تيزشده يا دوبارهسازي شده از آنها ياد ميشود) نيز ميباشد.
ب - « نفت سوخت» يعني مواد سنگين تقطيري يا باقيمانده نفت خام يا امتزاجي از اين مواد كه به منظور استفاده سوختي براي توليد حرارت يا نيرو بكار ميبرند كه كيفيت آنها معادل « مشخصات انجمن آمريكايي آزمايش و تشخيص مواد مربوط به نفت سوخت شماره چهار (علامت 69 - 396د)» يا سنگينتر باشد.
4- « واحد محاسبه» داراي همان معني مندرج در بند (9) ماده (5) كنوانسيون مسؤوليت (1992) ميباشد.
5 - « ظرفيت كشتي» داراي همان معني مندرج در بند (10) ماده (5) كنوانسيون مسؤوليت (1992) ميباشد.
6 - « تُن» در رابطه با نفت، يعني تن متريك.
7- « ضامن» به معناي هر شخصي است كه به منظور تحت پوشش قرار دادن مسؤوليت مالك مطابق بند (1) ماده (7) كنوانسيون مسؤوليت (1992) بيمه يا تضمين مالي ديگري ارائه ميكند.
8 - « تأسيسات پايانهاي» به هر محلي اطلاق ميشود كه براي انبارنمودن نفت به صورت فله قادر به دريافت نفت حمل شده از طريق راههاي آبي باشد از جمله هرگونه امكاناتي كه در واحدهاي دور از ساحل قرار گرفته و به چنين محلي متصل است.
9- در هر مورد كه حادثه شامل مجموعهاي از اتفاقات باشد، تاريخ حادثه همان تاريخ وقوع اولين اين اتفاقات فرض خواهدشد.
ماده2-
1- بدين وسيله يك صندوق بينالمللي جهت جبران خسارت آلودگي تحت عنوان صندوق بينالمللي جبران خسارت آلودگي نفتي (1992) كه از اين پس صندوق ناميده خواهدشد با اهداف ذيل تأسيس ميگردد:
الف - پرداخت غرامت در ازاي خسارت آلودگي به ميزاني كه پوشش حمايتي ارائه شده توسط كنوانسيون مسؤوليت (1992) كافي نيست.
ب - به اجراء درآوردن مقاصد مذكور در اين كنوانسيون.
2- صندوق در هر يك از دولتهاي متعاهد به عنوان يك شخص حقوقي است كه بر طبق قوانين آن دولت قادر به داشتن حقوق و تكاليف است و ميتواند مقابل دادگاههاي آن دولت، طرف جريان دادرسي واقع شود. هر دولت متعاهد بايستي مدير صندوق را (كه از اين پس « مدير» خوانده ميشود) به عنوان نماينده قانوني صندوق بشناسد.
ماده3-
اين كنوانسيون منحصراً شامل موارد ذيل خواهدبود:
الف - خسارت آلودگي ايجاد شده:
1- در سرزمين، شامل درياي سرزميني يك دولت متعاهد، و
2- در منطقه انحصاري اقتصادي يك دولت متعاهد كه براساس حقوق بينالملل ايجاد شده است، يا اگر يك دولت متعاهد چنين منطقهاي را ايجاد ننموده است، در منطقه فراتر و مجاور با درياي سرزميني آن دولت كه بر اساس حقوق بينالملل توسط دولت مزبور تعيين شده است، كه اين منطقه نبايد بيش از 200 مايل دريايي از خطر مبدأيي كه عرض درياي سرزميني از آن اندازه گرفته خواهدشد امتداد يابد.
ب - اقدامات پيشگيرانه جهت پيشگيري يا به حداقل رساندن خسارت مزبور، در هر محلي كه انجام شود.