رويه قضايي-ابطال ماده 39 آييننامه تقاضا و اشتراک تلفن ثابت
شماره هـ/84/632 3/9/1386
تاريخ: 4/6/1386 شماره دادنامه: 393 كلاسه پرونده: 84/632
مرجع رسيدگي: هيأت عمومي ديوان عدالت اداري.
شاكي: آقاي عليرضا عرفاني آراء.
موضوع شكايت و خواسته: ابطال ماده 39 آييننامه تقاضا و اشتراک تلفن ثابت.
مقدمه: شاکي به شرح دادخواست تقديمي و لايحه تکميلي آن اعلام داشته است، در ماده 39 آييننامه تقاضا و اشتراک تلفن ثابت مقرر شده است « شرکت مخابرات ايران مختار است در جهت جلوگيري از تضييع حقوق قانوني خود و در صورت لزوم ساير ارتباطات مخابراتي مشترک را تا وصول بدهي و تسويه حساب با اخطار کتبي قبلي قطع نمايد. همچنين اقدام مذکور در اين ماده در موارد واردکنندگان خسارت به تأسيسات مخابراتي تسري مييابد.» در اين وضعيت شرکت مخابرات به خود حق داده که ساير تلفنهائي که به نام صاحب امتياز است قطع نمايد و هيچ حقوقي براي صاحت منافع در نظر گرفته نشده است. اين امر از نظر قانوني و شرعي محکوم به رد است. 1ـ شرکت مخابرات حق دارد تلفن بدهکار را صرفاً قطع نمايد نه شماره تلفني که هيچگونه بدهکاري نداشته و صرفاً به نام صاحت امتياز تلفن بدهکار است. 2ـ هر شخصي اگر مدعي طلب يا مالي باشد بايد صحت ادعا خود را در محکمه به اثبات برساند. 3ـ در بسيار از موارد صاحب امتياز تلفن بدهکار، داراي چندين شماره ديگر بوده که به مرور زمان آنها را به صورت وکالتي و يا براساس فروش ملک خود به ديگران واگذار نموده ليکن در شرکت مخابرات تغيير نامه صورت نگرفته است و بر اساس ماده 39 مورد شکايت شرکت مخابرات تلفنهاي متعلق به اين افراد که صاحب منافع هستند را قطع مينمايد. بنا بمراتب ماده 39 آييننامه تقاضا و اشتراک تلفن ثابت خلاف قانون و موازين شرعي است و ابطال آن مورد تقاضا ميباشد. مديرکل دفتر حقوقي شرکت مخابرات در پاسخ به شکايت مذکور طي نامه شماره6803/11/105 مورخ 15/9/1384 اعلام داشتهاند، 1ـ قبول هزينه مکالمات دليل کافي بر صحت ادعاي طلب دولت است و خلاف آن نياز به اثبات دارد. 2ـ سازمانهاي دولتي در جهت نيل به هدف تامين منافع عمومي نميتوانند با اشخاص عادي در يک رابطه حقوقي مساوي فرض شوند و به همين جهت آييننامه تقاضا و اشتراک تلفن ثابت که ماده39 آن مورد اعتراض شاکي است ضمن ارائه خدمات به مشترکين بر حفظ حقوق عمومي و بيتالمال در دريافت هزينه خدمات نيز نظر دارد و از باب حاکميت دولتي شروطي را بر مشترکين مقرر کرده است و براي رفع هرگونه اعتراض بعدي، مشترکي تلفن ثابت در زمان برقراري اشتراک بـا امضاي کارت اشتراک اجراي مقررات و آييننامههاي مخابرات را قبول و تعهد کردهاند. 4ـ قراردادن امتياز تلفن از طرف مشترک در اختيار مستاجرين و يا هرگونه سوء استفاده آنها در اثر سهلانگاري مشترکين برفرض اثبات نميتواند خدشهاي بر حقوق عمومي و بيتالمال وارد کند. با عنايت به مراتب فوق شکوائيه شاکي فاقد وجاهت قانوني است لذا صدور حکم بر رد آن مورد استدعا است. دبير محترم شوراي نگهبان در خصوص ادعاي خلاف شرع بودن مورد شکايت طي نامه شماره 15222/30/85 مورخ 20/2/1385 اعلام داشتهاند، موضوع ماده 39 آييننامه تقاضا و اشتراک تلفن ثابت در جلسه مورخ 20/2/1385 فقهاي محترم شوراي نگهبان مورد بحث و بررسي قرار گرفت که خلاف موازين شرع شناخته نشد. هيأت عمومـي ديوان عدالت اداري در تاريخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان عليالبدل شعب ديوان تشكيل و پس از بحث و بررسي و انجام مشاوره با اکثريت آراء به شرح آتي مبادرت به صدور رأي مينمايد.