ماده 276 ـ
وصيتنامه اعم از اينكه راجع باشد به وصيت عهدي يا تمليكي منقول يا غير منقول ممكن است به طور رسمي يا خودنوشت يا سري تنظيم شود.
ماده 277 ـ
ترتيب تنظيم وصيتنامه رسمي و اعتبار آن به طوري است كه براي اسناد تنظيم شده در دفاتر اسناد رسمي مقرر است.
ماده 278 ـ
وصيتنامه خودنوشت در صورتي معتبر است كه تمام آن به خط موصي نوشته شده و داراي تاريخ روز و ماه و سال به خط موصي بودهو به امضاء او رسيده باشد.
ماده 279 ـ
وصيتنامه سري ممكن است به خط موصي يا به خط ديگري باشد ولي در هر صورت بايد به امضاء موصي برسد و به ترتيبي كه برايامانت اسناد در قانون ثبت اسناد مقرر گرديده در اداره ثبت اقامتگاه موصي يا محل ديگري كه در آييننامه وزارت دادگستري معين ميگردد امانت گذاردهميشود.
ماده 280 ـ
كسي كه سواد ندارد نميتواند به ترتيب سري وصيت نمايد.
ماده 281 ـ
كسي كه نميتواند حرف بزند هر گاه بخواهد وصيتنامه سري تنظيم كند بايد تمام وصيتنامه را به خط خود نوشته و امضاء نمايد و نيزدر حضور مسئول دفتر رسمي روي وصيتنامه بنويسد كه اين برگ وصيتنامه او است و در اين صورت مسئول دفتر بايد روي پاكت يا لفافي كهوصيتنامه در او است بنويسد كه عبارت مزبور را موصي در حضور او نوشته است.
ماده 282 ـ
وصيتنامه سري را موصي همه وقت ميتواند به ترتيبي كه براي استرداد اسناد امانتي مقرر است استرداد نمايد.
ماده 283 ـ
در موارد فوقالعاده از قبيل جنگ يا خطر مرگ فوري و امراض ساريه و مسافرت در دريا كه مراوده نوعاً مقطوع و به اين جهت موصينميتواند به يكي از طرق مذكور وصيت كند ممكن است وصيت به طريقي كه در مواد بعد ذكر ميشود واقع شود.
ماده 284 ـ
افراد و افسران نظامي و كساني كه در ارتش اشتغال به كاري دارند ميتوانند نزد يك نفر افسر يا همرديف او با حضور دو گواه وصيتخود را شفاهاً اظهار نمايند.
ماده 285 ـ
در صورتي كه نظامي يا كسي كه در ارتش اشتغال به كاري دارد بيمار يا مجروح باشد ممكن است وصيت خود را در حضور رييسبهداري ارتش و مدير بيمارستان كه موصي آنجا است اظهار نمايد.
ماده 286 ـ
اشخاصي ميتوانند به ترتيب مذكور در دو ماده قبل وصيت نمايند كه در جنگ يا مأمور عمليات جنگي باشند و يا در محلي زنداني يامحصور باشند كه مراودهاي با خارج نباشد.
ماده 287 ـ
در ساير موارد مذكور در ماده 283 موصي ميتواند در حضور دو نفر گواه وصيت خود را اظهار نمايد و يكي از آن دو گواه اظهارات او رابا تعيين تاريخ روز و ماه و سال و محل وقوع وصيت نوشته و موصي و گواهها آن را امضاء مينمايند و اگر موصي نتواند امضاء كند گواهها اين نكته را دروصيتنامه قيد ميكنند.
ماده 288 ـ
اشخاصي كه مطابق ماده 284 و 285 وصيت نزد آنها شده و همچنين گواههاي مذكور در ماده قبل در اول زمان امكان بايد در اداره ثبتاسناد يا محلي كه در آييننامه وزارت دادگستري تعيين ميشود حاضر شده وصيتنامه را مطابق مقررات راجع به امانت گذاردن اسناد امانت بگذارند وضمناً اعلام كنند كه اين آخرين وصيت موصي است كه با داشتن اهليت اظهار داشته.
ماده 289 ـ
در صورتي كه اشخاص مذكور در ماده 284 و 285 اظهارات موصي را ننوشته باشند در اول زمان امكان نزد دادرس دادگاه بخشي كه بهاو دسترسي دارند حاضر شده و اظهارات موصي را با تاريخ و محل وقوع وصيت و اهليت موصي شفاهاً اظهار ميدارند. اظهارات مزبور درصورتمجلس نوشته شده و به امضاء دادرس دادگاه بخش و گواهها ميرسد.
ماده 290 ـ
وصيتي كه مطابق مواد قبل (در موارد غير عادي) واقع ميشود بعد از گذشتن يك ماه از تاريخ مراجعت و رسيدن موصي به محلي كهبتواند به يكي از طرق مذكور در ماده 276 وصيت كند يا گذشتن يك ماه از تاريخ باز شدن راه و مرتفع شدن مانعي كه به واسطه آن مانع نتوانسته موصيبه يكي از طرق مذكور وصيت نمايد بياعتبار ميشود مشروط به اينكه در مدت نامبرده موصي متمكن از وصيت باشد.
ماده 291 ـ
هر وصيتي كه به ترتيب مذكور در اين فصل واقع نشده باشد در مراجع رسمي پذيرفته نيست مگر اينكه اشخاص ذينفع در تركه بهصحت وصيت اقرار نمايند.
ماده 292 ـ
هر دادگاه ـ اداره ـ بنگاه يا شخصي كه وصيتنامه به او سپرده شده و نيز دادگاهي كه در موارد فوقالعاده وصيت در آنجا اظهار گرديده مكلف است بعد از اطلاع به فوت موصي وصيتنامه يا صورتمجلس راجع به وصيت را به دادگاه بخشي كه براي رسيدگي به امور راجع به تركه متوفي صالح است بفرستد اعم از اينكه وصيتنامه نامبرده به حسب قانون قابل ترتيب اثر باشد يا نباشد و هر گاه وصيتنامه متعدد باشد بايد تمام آنها فرستادهشود.
ماده 293 ـ
هر گاه كسي كه وصيتنامه نزد او است خارج از مقر دادگاه بخش مذكور فوق باشد ميتواند وصيتنامه را به دادگاه محل خود تسليمنمايد و آن دادگاه مكلف است فوراً وصيتنامه را به دادگاه بخش نامبرده بفرستد.
ماده 294 ـ
دادگاه بخش در آگهي كه براي اداره يا تصفيه تركه يا تصديق حصر وراثت ميشود قيد ميكند كه هر كس وصيتنامهاي از متوفي نزد اواست در مدت سه ماه به دادگاهي كه آگهي نموده بفرستد و پس از گذشتن اين مدت هر وصيتنامهاي (جز وصيتنامه رسمي و سري) ابراز شود ازدرجه اعتبار ساقط است.
ماده 295 ـ
پس از گذشتن مدت مذكور فوق دادگاه بخش وقتي را براي افتتاح وصيتنامه تعيين و به اشخاصي كه وراثت آنها معلوم است اطلاع ميدهد كه در وقت مزبور حاضر شوند.
ماده 296 ـ
هنگام ابراز وصيتنامه دادرس دادگاه بخش بايد با حضور نماينده دادستان يا مدير دفتر صورتمجلسي مشتمل بر خلاصه وصيت واينكه وصيتنامه در حضور او باز شده و خصوصيات وصيتنامه از قبيل مهر و موم و غيره تنظيم و به امضاء حضار برساند.
وصيتنامه سري را دادرس دادگاه بخش با حضور اشخاصي باز مينمايد كه لفاف آن را امضاء يا مهر كرده و در تاريخ باز كردن زنده و در مقر دادگاه حاضر هستند.
اصل وصيتنامه كه مطابق اين ماده نزد دادرس دادگاه بخش باز ميشود به دفتر امانات ثبت فرستاده ميشود و رونوشت آن در دفتر دادگاه ميماند ـ اشخاص ذينفع ميتوانند از آن رونوشت بگيرند.
ماده 297 ـ
بعد از باز شدن وصيتنامه دادگاه بخش به اشخاصي كه وصيت به نفع آنها شده يا كسانيكه وصي معين شدهاند مراتب را اطلاع ميدهد.
ماده 298 ـ
وصيتنامه وقتي معتبر است كه تمام آن موجود باشد و ادعاء فقدان وصيتنامه اعم از اينكه اين دعوي نسبت به تمام وصيتنامه ياقسمتي از آن باشد مسموع نيست.
ماده 299 ـ
ترتيب صدور سند مالكيت به نام ورثه يا موصيله نسبت به اموال غير منقول كه به نام مورث ثبت شده است در آييننامه وزارتدادگستري معين ميشود.