ماده 153 ـ
اشخاص زير ميتوانند از دادگاه درخواست صدور حكم موت فرضي غائب را بنمايند:
1 ـ ورثه غائب.
2 ـ وصي و موصيله.
ماده 154 ـ
درخواست بايد كتبي و مشتمل بر امور زير باشد:
1 ـ مشخصات غائب.
2 ـ تاريخ غيبت.
3 ـ دلايلي كه به موجب آن درخواستكننده حق درخواست صدور حكم موت فرضي را دارد.
4 ـ ادله و اسنادي كه مطابق ماده 1020 و 1021 و 1022 قانون مدني ممكن است به موجب آن ادله و اسناد درخواست حكم موت فرضي غائب را نمود.
ماده 155 ـ
پس از وصول درخواستنامه دادگاه اظهارات و دلايل درخواستكننده را در نظر گرفته و در صورتي كه اظهارات و دلايل نامبرده را موجه دانست آگهي مطابق ماده 1023 قانون مدني ترتيب ميدهد و اين آگهي در سه دفعه متوالي هر كدام به فاصله يك ماه منتشر ميشود و جلسه رسيدگي به درخواست به فاصله يك سال از تاريخ نشر آخرين آگهي معين ميگردد.
مقررات اين ماده در صورتي اجراء ميشود كه قبلاً در زمينه درخواست تصرف اموال آگهي نشده باشد و چنانچه مطابق ماده 1025 قانون مدني آگهي شده باشد دادگاه به آن اكتفا مينمايد.
ماده 156 ـ
رسيدگي با حضور درخواستكننده و دادستان به عمل ميآيد. عدم حضور درخواستكننده مانع رسيدگي نيست.
ماده 157 ـ
دادگاه ميتواند هر گونه تحقيق كه مقتضي بداند بنمايد و پس از احراز موجبات صدور حكم موت فرضي حكم ميدهد.
ماده 158 ـ
حكم بايد مشتمل بر امور زير باشد:
1 ـ نام و نام خانواده درخواستكننده.
2 ـ مشخصات غائب.
3 ـ دلايل و مستندات حكم.
4 ـ تاريخ صدور حكم.
ماده 159 ـ
درخواستكننده ميتواند از رد درخواست خود و دادستان از حكم موت فرضي پژوهش بخواهد و رأي پژوهش قابل فرجام نيست.
ماده 160 ـ
بعد از قطعيت حكم موت فرضي تأميناتي كه از امين يا ورثه گرفته شده است مرتفع ميشود.
ماده 161 ـ
در هر موقع كه موت حقيقي يا زنده بودن غائب معلوم شود اقداماتي كه راجع به موت فرضي او به عمل آمده است بلااثر خواهد شد مگر اقداماتي كه براي حفظ و اداره اموال غائب شده است.